Hokjes denken

HOUTEN Ik ben opgegroeid met een moeder met een horecabedrijf in Amsterdam. Op zondag in cafe Eldorado een glas limonade drinken omringd door homoseksuele mannen in outfits die zo uit de videoclip van de Village People kwamen, ik keek er niet van op.

Ik vond het heel normaal als twee mannen elkaar een kus gaven. Mijn beste vriendin was donker en onze buren ook, maar is mij nooit opgevallen en haar ook niet dat ik wit was vermoed ik. Net als de aardige man met pruik en valse wimpers die af en toe een liedje zong van Shirley Bassey. Mijn ene oom trouwde met een Portugese en een andere oom trouwde met een dame die ouder was en al twee kinderen had. En ik had een meisje in de klas met twee moeders. Vrouwen hadden in onze familie net zoveel te zeggen als mannen. En alles ging goed. En soms niet. Maar iedereen mocht zichzelf zijn. Misschien kom ik toevallig uit een tolerante omgeving, maar voor mij was het de perfecte manier van samenleven. Want we hoorden allemaal bij elkaar. Maar tegenwoordig is dat anders. Er zijn allemaal groepen. LHBTIQAPC. En die strijden allemaal voor acceptatie. Emancipatie. Gelijkwaardigheid. Maar hoe meer aparte groepen er ontstaan hoe minder ik het gevoel krijg dat we allemaal bij elkaar horen. Ieder in zijn eigen hokje.

Ik leg mijn boodschappen op de band in de supermarkt. Twee mannen voor mij zijn bezig met afrekenen. Ze maken het de jonge caissière lastig. Veel quasi lollige vragen. Ik krijg het zijdelings mee, totdat ik een van hen hoor zeggen: ‘Misschien moet je er even een man bijroepen. Die weten immers altijd meer en lossen het zo voor je op.’ Gevolgd door flink wat gelach. Ik ben zo enorm verbaasd dat ik me omdraai. Dat ziet de man en mijn blik is duidelijk dusdanig, dat hij niet op zijn gemak is. Ik voel alleen maar een enorme verbazing. Wat zegt deze man nou? Bestaat dit nog? Hij kan het niet laten nog wat te zeggen. Ook al is het hakkelend want ik blijf hem (best wel hooghartig en afkeurend) aankijken. ‘Dametjes ik ben zo weg hoor’ zegt hij. ‘Dat is nou jammer’, zeg ik. ‘Ik had je willen uitnodigen voor een spelletje de slimste mens.’ Oké, het was niet direct mijn sterkste opmerking maar niets zeggen was ook geen optie. Bleeh chagrijnig geëmancipeerd wijf’’ bijt hij me toe en beent weg. Een nieuw hokje voor mij. Bij de geëmancipeerde, blijkbaar ook chagrijnige, wijven. 

Hokjesdenken, labeltjes plakken, categoriseren: de meningen zijn verdeeld. Hokjes geven mij persoonlijk een negatieve bijsmaak. Voor liefde en gelijkheid is geen hokje nodig, vind ik. In de fashion hebben we ook hokjes. Maar dat is wel wat vriendelijker. Je mag namelijk de ene dag in het ene hokje zitten en de volgende dag in het andere hokje. Boho voor de dames die van rokken, stroken, kaftans en kralen houden Lekker een beetje ‘kak’ voor de klassieke dames. Veel donkerblauw, truitje over blouse en een parelketting (ik ben er dol op). Sportief voor dames die graag makkelijke kleding dragen. Maar ook zomertypes, wintertypes etc.

LHBTIQAPC Het is wel iedere keer even goed nadenken waar het voor staat. En binnen al die letters heb je ook weer allemaal subgroepen. Laten we gewoon met elkaar afspreken dat er maar éen letter belangrijk is voor ons allemaal en dat is de letter T van TROTS. Wees trots op wie je bent. En help anderen die het lastig hebben trots op zichzelf te zijn.

Op de foto draag ik een pak in electric blue van Elias Rumelis. Ik combineer met een witte blouse met een cupmaat. Dan kan het middelste knoopje tenminste ook dicht. Op de foto linksonder draagt Marijke een prachtige jurk van Georgede Paris. Een paar exemplaren vindt u nog in onze SALE. Anja schaakt in een kort broekje van sweatstof en bijpassende sweater van het merk Nikkie. Heel geschikt voor Hollands campingweer. Het is SALE bij it Rains Fashion. Veel dames vonden afgelopen week een leuke outfit voor een kleine prijs. De salerekken zijn weer aangevuld want we hebben de ruimte nodig voor de nieuwe collecties van AndCoWoman en Red Button die deze week binnenkomen. Het zal maar net je maat zijn! Komt u gezellig winkelen?

Sasja (55) heeft een winkel op het Oude Dorp van Houten en beschrijft hier haar belevenissen in de winkel en soms daarbuiten.