In de Mallemolen

In de mallemolen van het leven, draai je allemaal je eigen rondje mee.

Wat vond ik dat een stomvervelend en duf liedje toen ik jong was. Maar afgelopen week luisterde ik er met andere oren naar en draaide ik de radio harder. De mallemolen van mijn leven draaide even een beetje te hard.

Bijna net zo hard als de zweefmolen op het Loeren festival waar Elisa en ik gillend en lachend in heen en weer werden geslingerd. Een wondje zo groot of liever zo klein als een punaise veroorzaakte een ravage in het gewricht van mijn paard Wodan. Een grote sterke zwarte ruin. Onzichtbare kwaadaardige bacteriën. Domme pech en met spoed naar de kliniek. Gelukkig waren daar Laura en Maaike die me konden helpen om hem naar de kliniek te brengen. Prognose heel slecht. Een operatie met een heel laag slagingspercentage, maar toch geprobeerd. En dan een week waarin het op en af gaat. Hoge koorts, toch weer beter. Zwelling, toch weer wat minder. Een gescheurde lip en slecht eten. Dan opeens weer een hele goede dag dus hoopvol. De volgende ochtend weer minder. 

‘s Morgens voor het werk en ‘s avonds na het werk ernaartoe. Rook uit de motorkap van de auto. Net als ik niet zonder auto kan. Gelukkig een snelle reparatie door autobedrijf RVDH. Een huis in de verkoop en vier bezichtigingen dus de tuin moet netjes en het onkruid tussen de tegels vandaan. Twee belangrijke deadlines. Een migratie bij Ideal die moet worden doorgevoerd in de webshop want anders kan er niet meer besteld worden. Geen tijd om filmpjes te maken voor de winkel en social media. Mijn molen draaide te snel, met af en toe een ruk waarbij ik de lucht invloog. Net als in de zweefmolen. 

Het is loeidruk in onze winkel. Angstig houd ik de klok in de gaten. Ik moet direct weg anders gaan de deuren in de kliniek op slot en dan heb ik Wodan niet meer gezien. Dan later weer terug om op te ruimen besluit ik. In de auto belt mijn collega. Hoe was het vandaag in de winkel? We nemen de dag door. De klanten waren op zoek naar jurkjes. Er is warm weer op komst en er zijn weer veel feestjes. Vooral de losse jurken in linnen en katoen zijn zeer gewild. Er zijn weer een paar nieuwe printjes binnen. Rood, blauw, een bloem. En dat geldt ook voor de fijne tops met elastische onderkant. Ik ga zo weer terug naar de winkel, ratel ik. Want ik heb geen tjid gehad om op te ruimen. Zij trekt aan de rem: ,,Nee Sas, dat wil ik echt niet hebben. Je gaat straks gewoon naar huis. Ik begin morgen een uurtje eerder en ruim op voordat we opengaan.” Mijn mallemolen komt langzaam tot stilstand. 

De molen draait ook zonder jou, Je paard blijft nooit lang leeg.

Ik twijfel, maar word overvallen door een enorme moeheid. Gewoon naar huis gaan klinkt wel aanlokkelijk. Maar lukt het haar wel in een uurtje? Kan ik dat wel van haar vragen? 

In het begin ben je misschien een beetje bang. Dan zal iemand je vasthouden. Totdat je het weer alleen kunt. Want de mallemolen-angst duurt nooit te lang. 

Wat een geluk heb ik met de meiden in mijn winkel. Stuk voor stuk een groot hart. De winkel was op tijd klaar. We hadden opnieuw een hele goede en gezellige dag. En ik kreeg nog spontaan een prachtig boeket bloemen van Jur! Niets is zo leuk als een man die zegt: zoeken jullie maar een outfit voor me uit. Het werd het vest van Lacoste en een jeans van Elias Rumelis die u ziet op de foto rechtsonder. Voor mij was er weinig tijd om na te denken over mijn outfit deze week. Mijn polojurkjes van Lacoste in katoen zijn dan altijd goed. Je bent gelijk netjes en het draagt heerlijk. En nu maar duimen dat het kwartje de goede kant op valt voor Wodan. Ik zit graag nog even op mijn eigen lieve paard in de mallemolen van het leven. 

Deze week veel nieuwe jurkjes. En natuurlijk vullen we de sale aan. 50% korting op zomerbroeken. 50% korting op de zwemshorts en korte broeken voor heren. En er zijn weer tuniekjes! Eindelijk voor iedereen die de billen graag bedekt! Gezellig als u nog even binnenkomt!

Dus kom, draai met die mallemolen mee….

En sorry Heddy Lester, het is best een mooi liedje eigenlijk. Ik had beter naar de tekst moeten luisteren vroeger.

Sasja (54) heeft een kledingwinkel op het Oude Dorp van Houten en beschrijft hier haar belevenissen in de winkel en soms daarbuiten.