Afbeelding
Simon Steinberger, Pixabay

Ingezonden brief Sint Maarten viering in Houten

6 december 2019 om 07:06 Opinie

De goedheiligman heeft het land al bijna weer verlaten maar wij, twee bewoonsters van de wijk De Bouw, komen graag nog even terug op die andere heilige.
Sint Maarten, geboren in het jaar 316, is de schutspatroon (beschermheilige) van de stad Utrecht. Ooit was zijn daad van barmhartigheid dat hij,als Romeins militair, op een koude dag, bij de stadspoort van Amiens, zijn rode soldatenmantel deelde met een arme naakte bedelaar.
De Utrechtse stadsvlag en het stadswapen herinneren met de helften rood en wit aan de halve rode mantel en aan het witte onderkleed van Sint Maarten.
Op 11 november wordt deze daad van barmhartigheid gevierd doordat er iets gedeeld wordt met jonge kinderen die met een (al dan niet) zelfgemaakte lampion met daarin een kaarsje (of een elektrisch lampje) aan de deur komen en een liedje over Sint Maarten (ook wel Sint Martinus genoemd) zingen. Dit kan snoep of fruit zijn. Het gaat om een kleinigheid.


Op 11 november jl. openden wij vol enthousiasme de deuren van onze huizen. Een van ons drie maal voor telkens een tweetal onschuldige kindjes, met inderdaad een liedje en een prachtige zelfgemaakte lampion.
Bij het derde tweetal echter, zag een groep van naar schatting 10-15 (grote) kinderen de geopende deur en rende hierop af, de twee zingende meisjes bijna omver rennend en duwend. Geen lied, nauwelijks lampionnen en gelijk graaien in de geopende trommel in een van onze handen. Aan de twee meisjes die eerst waren, viel in dit gedrang nauwelijks snoep uit te delen. Bij een van ons werd bij keuze uit twee snoepsoorten zelfs gezegd: 'wat weinig keus'. Dit gegraai, geschreeuw en geduw op de drempel van je geopende huis vonden wij nogal intimiderend overkomen. Zeker nu het donker was en één van ons alleen thuis was met een klein kindje. Het meest verbazend was nog wel dat achter de groep er ouders op een afstandje bleven kijken en dit alles gedoogden. In onze tijd (beide de vroege jeugd in Noord-Nederland beleefd in respectievelijk de jaren '60 en '70) nam je in ontvangst wat er werd uitgedeeld en zei je vriendelijk 'dank u wel'. Ons inziens heeft dit niets met vergane tijden te maken omdat fatsoen van alle tijden is.


Voor één van ons was dit de eerste Sint Maarten viering in Houten. Na sinds de komst naar de provincie Utrecht in 1995 niemand meer aan de deur te hebben gehad op 11 november, waren de eerste drie ervaringen van de avond met aanbellende kinderen ontzettend leuk en nostalgisch, maar daarna was de lol er af en het snoep verdwenen.


Wat je eigenlijk wil zeggen is: 'aub respect betrachten voor mensen in hun eigen huis' en 'geen lied of lampion betekent geen snoep', maar vanwege het 'overvalkarakter' van zo'n actie in combinatie met het feit dat er tegenwoordig ook op je eigen stoep vanuit het niets verschrikkelijke dingen kunnen gebeuren, denk je hier pas achteraf aan of laat je dit achterwege. Wellicht gaat bij ons dus volgend jaar maar een briefje op de deur met een dergelijke tekst. Sommige buurtbewoners openden dit jaar de deur überhaupt niet meer vanwege soortgelijke ervaringen in het verleden, zo bleek deze week. Jammer dat het anno 2019 zo gesteld is met een kinderfeest der barmhartigheid.


Kitty en Lydia
De Bouw

advertentie
advertentie