Vrijwilliger in beeld: Olga Vis

Naam: Olga Vis

Oprichter en vrijwilliger bij Het Houtens Hulppietje

Leeftijd: 65 jaar

In het dagelijks leven: ZZP’er in de thuiszorg

Woonplaats: tijdelijk in Zeist

Het was in 2014 dat Olga Vis samen met haar dochter Vivian op een artikel in het tijdschrift ‘Vriendin’ stuitte over Stichting Jarige Job en zij zich afvroegen of zij zoiets konden doen via de Voedselbank Houten maar dan voor Sinterklaas. Zo is Het Houtens Hulp Pietje ontstaan. Een vrijwilligers actie voor kinderen waarvan de ouders zijn aangesloten bij de Voedselbank Houten en waarvan de kinderen één of meer cadeautjes van Sinterklaas (Houtens Hulp Pietje) krijgen.

Olga vertelt vol vuur over de Stichting: ,,Ik ben altijd betrokken geweest bij kinderen. Tijdens mijn werk in de kinderopvang kwamen wij (mijn dochter en ik) een kindje tegen waar de ouders het iets minder hadden, dat kon je aan alles merken. Toen bedachten wij dat er waarschijnlijk meer kinderen in deze omstandigheden in Houten zijn. Wij konden de gedachte niet verdragen dat er kinderen zijn die de na Sinterklaas met lege handen staan op school.
Ik maak hier tijd voor naast mijn werk. Wij beginnen in september al met het benaderen van bedrijven (sponsors). Bedrijven kunnen doneren en hun naam, log en link op onze website laten plaatsen. De Voedselbank levert de gegevens van de kinderen aan; in zoverre: hoeveel kinderen en hoe oud zij zijn. Wij krijgen, in verband met de privacy, geen persoonsgegevens. In december krijgen wij verlanglijstjes van de kinderen en gaan dan gezamenlijk op pad om inkopen te doen. Ten eerste een paar schoencadeautjes voor als de Sint in het land aankomt. En verder voor het Sinterklaasfeest. Naast cadeautjes krijgt elk adres een gezinsspel.” Olga denkt hierbij terug aan haar jeugd waarbij zij na het uitpakken van de cadeaus altijd met het gezin een spelletje gingen spelen met dop-pinda’s en limonade. ,,Dat is wat ik de kinderen ook mee wil geven!”

Over de vraag wat haar het meest is bijgebleven hoeft zij niet lang na te denken ,, Dat een kindje om een pak yoghurt en een surprise ei vroeg. Maar ook dat ik een verlanglijstje kreeg van twee zusjes. Zij vroegen om één pop want zij dachten dat twee te duur zou worden en zij prima konden delen. Dit vond ik zó schrijnend dat wij ondanks het beperkte budget voor alle twee een pop hebben gekocht, hup chocoladeletter en lekkers erbij en meegegeven aan de ouders. Een paar dagen later kregen wij van de ouders een mailtje dat zij met tranen in hun ogen bij de bedjes van hun dochters hadden gestaan: de meisjes lagen met de chocola nog om hun mond maar met de pop in hun armen heerlijk te slapen…

door Rina Knopper