Vrijwilliger in beeld: Ineke Dijkstra

Naam: Ineke Dijkstra

Leeftijd: 61 jaar

Woonplaats: Houten

In het dagelijks leven: met prepensioen. Naast het werk voor de dierenambulance in het weekend, bijna elke dag ander vrijwilligerswerk, zoals bijvoorbeeld voor de Voedselbank, vluchtelingenhulp, voor Automaatje enz.

Terwijl de in de nacht opgevangen haan begint te kraaien vertelt Ineke: ,,In het weekend bemannen mijn man (Piet) en ik de dierenambulance voor Houten en de Houtense dorpen. In de praktijk pakken wij door krappe bezetting vaak ook het hele Heuvelruggebied erbij.

Ik ben negen jaar geleden met dit werk begonnen toen ik op de activiteitenmarkt zag dat de dierenambulance om vrijwilligers vroeg. Ik heb een ‘zorg’ achtergrond en was direct getriggerd. Daarbij komt dat onze oude hond vlak daarvoor was ingeslapen. Ik had het gevoel dat ik iets voor noodlijdende dieren moest gaan doen. Niet veel later na mijn start was er ook behoefte aan chauffeurs, toen heeft mijn man zich aangemeld, inmiddels is hij ook coördinator van de dierenambulance Houten. Wij zijn dus vaak samen op pad. Wij nemen de weekenden voor onze rekening, maar omdat wij dus samen op pad zijn, is dit werk intensief, maar goed te combineren.

Wij brengen vogels naar de vogelopvang en egels naar de egelopvang. Het komt regelmatig voor dat er een diertje een poosje bij ons in de garage verblijft, zoals de haan, omdat wij in de nacht niet bij de opvanglocaties terecht kunnen. Onlangs hebben wij twee honden gevangen die samen aan de wandel waren gegaan. Regelmatig halen wij, al daar niet met behulp van de brandweer, een kat uit de boom. Wij zetten schapen die op hun rug liggen weer rechtop en houden, samen met de medewerkers, het welzijn van de katten op de Gemeentewerf in de gaten.

Als de dag van gisteren weet ik nog de melding die wij kregen over een leguaan die bij een ouder echtpaar in de tuin zat. Het was al schemerig toen wij daar aankwamen en de bewoners waren angstig. Wij zagen het beest glimmen tussen de struiken maar toen wij hem uiteindelijk te pakken hadden, bleek het een overgewaaide opblaaskrokodil te zijn. Grappig natuurlijk, maar ons werk is ook om mensen op hun gemak te stellen, om ze te troosten en bij te staan in verdrietige situatie.

Ook onvergetelijk onze rit in de nacht naar een jonge man waarvan zijn hond heel ziek was. Wij hebben de man bijgestaan toen de hond zijn laatste adem uitblies. Ook al kun je voor de hond niets doen, voor de man waren wij op dat moment een steun. Wij hebben later nog een kaartje gekregen.

Ja ik kan het iedereen aanraden om vrijwilligerswerk te doen. Het geeft zoveel voldoening!”

door Rina Knopper