Studenten in Houten: ,,Wij zetten door”

HOUTEN Een van de getroffen groepen tijdens de coronapandemie zijn onze jongeren. Wij vroegen ons af hoe zij de maatregelen ervaren? Welke invloed heeft de coronacrisis op hen en bracht het ook iets goeds? Wij vroegen het verschillende jongeren. In dit artikel spreken we drie studenten, in de komende weken volgen middelbare scholieren en jongeren die aangesloten zijn bij Shine of Enter.

Irene van Valen

Bij het woord corona reageert Lauren Zwemer, 18 jaar oud en eerstejaars student biologie aan de Universiteit van Wageningen, met: ,,Dat is veel thuiszitten en minder verjaardagen van familie en vrienden bijwonen.” Al behoort Lauren tot de groep waar de meeste besmettingen voorkomen, hij vindt niet dat hij een groot risico vormt voor anderen. ,,Ik kom weinig onder de mensen. Sinds corona heb ik 3x in quarantaine gezeten en heb zeker twee keer corona gehad. De eerste keer was in het begin van de pandemie. Ik was erg ziek en had hoge koorts. Nog steeds ben ik snel en lang moe. Al heb ik meer slaap nodig, ik ga vaak gewoon door. Ik weiger toe te geven aan hoe ik me voel. Ik wil door.”

FOCUS Al gaat het best oké met Lauren, hij vindt studeren lastiger. ,,Ik heb één blok gewone lessen gevolgd op de universiteit, al mochten we met maximaal 75 van de 200 studenten in de collegezaal zitten.” Wat Lauren betreft mocht het onderwijs eerder open. Hij merkt dat hij er sneller doorheen gaat, maar ook dat medestudenten het steeds moeilijker krijgen. ,,Er raken teveel jongeren in een depressie door de situatie. De focus op ouderen was in het begin best goed, maar ik vind dat de focus zich nu op de jongelui mag richten. Zij gaan er aan onderdoor en wat zijn daarvan de lange termijn gevolgen? Dat het onderwijs zo lang dicht bleef, vind ik onbegrijpelijk. Laat de nieuwe minister die vooral ervaring heeft met de IC’s nu vooral welzijn voorop stellen.”

ZELFSTUDIE Al vindt Lauren dat het onderwijs zich moet houden aan de regels, het spijt hem dat zijn universiteit practicumlessen online organiseerde, terwijl die juist wel live bijgewoond mochten worden. “Het is fijn om even bij elkaar te zijn, de docent direct te kunnen bevragen en interactie met elkaar te hebben. Dat is wat ik het meest mis.” Laurens schoolwerk bestaat uit veel zelfstudie. Hij heeft de neiging dingen uit te stellen, omdat de druk minder hoog lijkt. Dat vindt hij lastig. ,,Zelfdiscipline is best veel gevraagd en het plannen van werk heb ik niet echt meegekregen op de middelbare school.”

RUST Gelukkig bracht de pandemie ook mooie dingen met zich mee. ,,Dat er ’s avonds meer tijd was en is voor spelletjes en de familie meer samen is, ervaart Lauren als positief en fijn. Daarnaast heb ik meer rust om te lezen en met mijn geloof bezig te zijn. Ik ben meer gaan wandelen om rust te pakken of een podcast te luisteren en ik teken weer. Dat was afgezwakt toen ik op het VWO zat.”

GEDOE Dewi-Noa Slegtenhorst is 18 jaar en eerstejaars HBO student Social Work. ,,Corona is flink gedoe. Het geeft een hoop onduidelijkheid en haalt alle structuur weg. Dat heb ik juist nodig. Het voelt alsof ik nog maar half-half aan mijn opleiding begon. Dat geeft geen goede indruk van mijn studie.” Dewi-Noa mocht net als Lauren een periode naar school. Daarin ontdekte ze de snelle hechting binnen de groep van veertien leerlingen. Ze noemt het een gezellige groep, al zijn de leeftijdsverschillen van 17 tot 25 jaar groot. Met de opening van de school mogen zij altijd als hele klas samenkomen. ,,Dat is fijn. Tot nu toe miste ik de groep. Wel spreek ik regelmatig af met een aantal meiden uit de klas. Komend weekend hebben we weer een feestje.”

MOTIVATIE Dewi-Noa heeft weinig begrip voor de maatregelen. ,,Ik zie weinig besmettingen op school. Wat volgens mij te maken heeft met de goede scheiding van de lestijden. We komen zelden andere klassen tegen, daarom is het niet gemakkelijk elkaar te besmetten.” Het naar school gaan is in haar ogen belangrijk voor haar toekomst. ,,Niet gaan maakt me ongemotiveerd. Mezelf oprapen kost moeite, want ik mis de stimulans en het schoolritme. Hier thuis hang ik meer op de bank en doe minder voor school dan ik zou doen als ik naar school ga.”

ONBEGRIP Ze heeft niet het idee dat ze in de groep valt waar de meeste besmettingen worden geteld. Ik ben niet voorzichtig, ben niet gevaccineerd en toch werd ik nooit ziek. Ook in mijn directe vriendenkring zie ik geen besmettingen, behalve een vriendin van een vriendin. Mijn vriendin werd vervolgens nagatief getest. Ik ben niet bang voor corona in het algemeen. Gooi de scholen gewoon weer open.”

DOORZETTER Hoewel Dewi-Noa school mist, ervaart ook zij goede dingen in deze crisis. ,,Ik leerde mezelf om door te zetten. In het begin van de coronacrisis deed ik een poos niet mee aan de online lessen, ze waren toch niet verplicht. Naarmate de lockdowns voortduurden zag ik de noodzaak om me in te zetten. Nu geef ik mezelf een schop onder de kont, want wat moet ik anders?” Zo blijkt Dewi-Noa een grotere doorzetter dan ze dacht te zijn. Het maakt haar trots op zichzelf. Daarnaast is ze gaan sporten. ,,Ik had meer tijd en het is goed voor me. Samen met een personal trainer sport ik buiten. Dit hield me op de been, toen de scholen dicht waren, gelukkig gaan de scholen weer open.”

ONRUSTIG Renske de Vries is 23 jaar en derdejaars verpleegkunde student op het MBO. Het steeds wijzigen van de maatregelen zijn haar een doorn in het oog. ,,Dan krijgen we fysiek les, dan weer niet. Roosters wijzigen constant. Waar we vorig jaar online lange lessen volgden en amper tijd hadden om op adem te komen, klinkt nu na een uurtje dat we er even uit mogen. Het lijkt erop dat we meer rust krijgen.”

DANSEN Voor de maatregelen, zoals de QR code check, de mondkapjesplicht, het afstand houden en het testbeleid, heeft Renske alle begrip. ,,Dat winkels en de horeca moesten sluiten, terwijl zij alles deden om besmettingen te voorkomen, vind ik onbegrijpelijk. Het mandjes- en karretjessysteem werkt goed. Zijn die op, dan wacht je even.” Zelf mist ze het contact en de interactie met medestudenten door het volgen van online lessen. Het maakt studeren onpersoonlijker. Hoewel ze zich bereidwillig aanpast bij wat gevraagd wordt, kent ze ook frustraties. ,,Al voelt het soms alsof ik het van de daken wil schreeuwen, ik kan er toch niets aan doen.” Ze zet dan even de speaker aan en danst door de kamer of rent een paar keer de trappen op en af. ,,Als ik lang stilzit en typen de enige beweging is die ik krijg, moet ik soms gewoonweg bewegen. Dan loop ik naar beneden, geef mijn ouders een knuffel en ga weer verder met schoolwerk.”

STAGE Renske ziet een groot voordeel in haar studie ten opzicht van andere studenten. ,,Ik mag stagelopen. Wat een geluk. Ik zit niet alleen maar binnen achter de laptop. Ik verveel me niet, terwijl ik zie dat vrienden het soms echt niet meer zien zitten. Dat raakt me.” Gelukkig hoort ze, op een na, geen berichten van besmettingen in haar vrienden- en leeftijdsgroep. Een verbazend gegeven vond Renske het behalen van haar EHBO diploma. ,,De theorielessen volgde ik online, maar omdat het examen niet live mocht plaatsvinden, moest ik een video maken waarin ik het geleerde op een proefpersoon toonde. Dat was mijn vader, gepensioneerd arts. Hij leerde me het een en ander. Nu volgen leerlingen alleen de online lessen en zijn geslaagd, ze beslissen zelf of ze een filmpje insturen. Ik vind dat voor een EHBO-diploma een kwalijke zaak.”

DOORGAAN Het verlies van vier cliënten in drie dagen tijd in het revalidatiecentrum waar ze werkt, vond Renske heel zwaar. ,,Het begon met een besmetting en al snel volgenden meer. De afdeling moest op slot. Ik maakte nooit eerder van zo dichtbij de dood mee. Het ergste vond ik dat een cliënt die nergens kwam, altijd alleen op zijn kamer verbleef en een keer naar de wondpoli moest, corona kreeg. Waar wij ’s ochtends nog de normale verzorging deden en er niets met hem aan de hand leek, bleek hij tien minuten later te zijn overleden. Hij was de eerste van vier in drie dagen. Dat hij niet in een kist maar onder een deken de afdeling af werd gereden vond ik vreselijk.’’ Tijd om dit te verwerken was er niet, andere cliënten moesten verzorgd worden. ,,Ik ga door,” besluit ze.

DOORZETTERS Dat geldt voor alle jongeren, jong en oud. Zij gaan door, zij zijn doorzetters. Gelukkig openen de scholen weer. We wensen jullie veel succes.