Annelies Bos vraagt zich af: ,,Is scheiden de nooduitgang?”

HOUTEN Vorige week vertelde Karin den Hollander in deze krant over een training voor stiefouders- en verzorgers (...). Deze week vragen we ons af of scheiding werkelijk een goede keus is? Willen verzorgers de kinderen die last meegeven? Durven zij verantwoordelijk te zijn voor het eigen gedrag of moet vooral de ander veranderen? Wat doe je als het niet meer gaat?

Irene van Valen

Annelies Bos is Systeemtherapeutisch werker bij praktijk Forestconsult. Zij begeleidt gescheiden ouders en is jeugd- en relatietherapeut. ,,Een relatieprobleem staat nooit op zichzelf. Het is vaak het gevolg van langere conflicten en het persoonlijke verleden met alle pijnpunten dat leidt tot patronen die destructief kunnen werken. Kijkend naar de interactie tussen ouders probeer ik de focus te leggen op wat het kind nodig heeft, waardoor de focus op de strijd tussen ex-partners zal verminderen. Verzorgers moeten boven alles kijken naar wat hun kind nodig heeft.

Ik vraag me soms af: waarom mensen niet tien jaar voor de scheiding hulp zochten

NOODUITGANG Uit onderzoek blijkt dat 50 procent van de gescheiden stellen, na vijf jaar vraagtekens zetten of spijt hebben van de keus om te scheiden. Dit geldt niet in relaties waar ernstige ruzies of erger plaatsvonden. Zij vonden juist rust. ,,Ik vraag me soms af: waarom mensen niet tien jaar voor de scheiding hulp zochten. Sta stil bij de vraag of scheiding de enige nooduitgang is. Als je wilt knokken, doe dat, want het gras is elders vaak kunstgras.”

GEMIS Soms kan een partner niet in jouw richting bewegen, zoals bij autisme. Dan kan er een gemis ontstaan. Om toch samen te blijven, kan een partner ervoor kiezen om in een goede vriendschaps- of familierelatie die behoeften te vervullen. Denk aan verschillen in interesses of de invulling van de vakanties. Een ander kan helpend zijn in het behouden van een verder goede relatie. Vooral vrouwen hebben daarin een kring van vriendinnen nodig, waar mannen vaak tevreden zijn met een enkele vriend.

ACCEPTATIE In geen enkele relatie is men altijd alleen maar gelukkig. Werk, kinderen en andere verplichtingen maken het leven druk. ,,We doen daarin veel op ons gevoel. Waar iemand zich op het werk nog sterk kan houden, lukt dat thuis niet meer. Neem elkaar zoals je bent, ontdek elkaars patronen en kijk hoe je elkaar weer vindt. Soms begint het met elkaar vasthouden en de ander accepteren. Maak eens ruzie en maak het goed. Het kan herstellend werken en de lucht klaren. Vergeet niet dat een relatie iedere dag opnieuw begint.”

NETWERK Annelies benadrukt dat je verantwoordelijk bent voor je eigen gedrag al heeft de ander er invloed op. Kijk naar jouw behoeften en bespreek die. Alleen dan kan de ander bepalen ervoor te gaan. Kom je er niet uit, zoek dan hulp. Naast professioneel hulp kan een netwerk van vrienden en familie helpen. Zoek mensen die niet alleen meepraten, maar ook een spiegel voorhouden, die je stimuleren en steunen. Een mens en zijn relatie staat nooit op zichzelf.