Mouhanned: ,,Op de bank hangen, werkt niet"

HOUTEN Vrijdag 31 januari ontvingen Mouhanned Hassan, zijn vrouw Yasmin Zidan en hun kinderen de Nederlandse nationaliteit. ,,Ik ben trots dat ik mezelf Nederlander mag noemen. Ik kan nu zonder problemen mijn familie in Libanon bezoeken. Ik heb hen vijf jaar niet gezien. Zonder geldig identiteitsbewijs mocht dat niet", zegt Mouhanned.

Door Irene van Valen

SPANNENDE TIJDEN Mouhanned is 35 jaar geleden geboren in Syrië. Omdat zijn ouders daar niet geboren zijn, kreeg hij niet de Syrische nationaliteit en bleef staatsloos. Hij ontvluchtte de oorlog in Syrië om in Libanon te wonen en trouwde met Yasmin. Zij hoopten op kinderen, maar Yasmin kreeg twee miskramen. De oorlog in Syrië bracht ook spanningen in Libanon. Zonder identiteitsbewijs kreeg Mouhanned nergens een contract en had als vluchteling geen rechten. Daarom vluchtte hij opnieuw en kwam in Nederland aan. Anderhalf jaar woonde het paar in een AZC in Emmeloord. Regelmatig bezochten zij Yasmins moeder die in Houten woont met Yasmins broer, die gehandicapt is. Tweeënhalf jaar gelden verhuisden Mouhanned en zijn vrouw naar Houten. Toen Yasmin opnieuw zwanger was, werd het een spannende tijd. In Libanon zou Yasmin zware medicatie moeten slikken om een miskraam te voorkomen. De arts in Nederland vond dat niet nodig. ,,Ik wilde dat Yasmin rustig aan deed en hoopte negen maanden lang dat het goed zou gaan. Mostafa, onze zoon, werd geboren. Snel daarna volgende dochter Luna. Zij zijn nu 3 en 2 jaar oud. In die periode hielp een vaste contactpersoon, Willy-Anne, hen bij allerlei verplichtingen zoals het invullen van formulieren. Zij was een enorme steun", vertelt Mouhanned.

GOEDE CONTACTEN Het krijgen van kinderen en niet meer bang hoeven zijn voor oorlog, maakt het leven in Nederland goed. Ook al waren het land, de cultuur, de taal en de mensen nieuw. ,,Ik hoor wel eens dat vrienden problemen hebben met de buren, maar wij niet. De mensen hier zijn aardig. Onze kinderen spelen met buurkinderen, dan weer binnen, dan weer buiten op het veld", zegt Mouhanned. Yasmin is bang voor honden, want in Syrië waren honden niet te vertrouwen. ,,Iemand in de buurt heeft een grote hond, die lijkt sterker dan het baasje. Ik ben bang dat hij los schiet, daarom ren ik liever weg", vult Yasmin aan.

TOEKOMSTDROOM Toch maakt Mouhanned zich zorgen over zijn toekomst. Hij volgt een ICT opleiding en wil netwerkbeheerder worden. Hij gaat een jaar lang één dag in de week naar school en studeert veel. Hij droomt van een baan bij Rabobank. ,,Ik denk dat ik in een groot bedrijf beter kan groeien. In Syrië begon ik als onderhoudsmonteur en netwerkbeheerder, daarna werd ik manager en uiteindelijk plaatsvervangend directeur. Ik wil best onderaan beginnen, als ik maar werk en onder de mensen kom. Dan krijg ik ervaring en leer de taal beter." Mouhanned wordt ondersteund door het UAF, een stichting die vluchtelingen ondersteunt bij studie en werk. Daarnaast heeft hij te maken met de WIL (Werk en Inkomen Lekstroom). Zij helpen mensen en begeleiden onder andere bij het zoeken naar werk. Mouhanned is bang dat hij ergens anders moet werken, terwijl hij zijn droom waar wil maken. Hij hoopt dat de WIL een balans vindt tussen hun regels en wensen en de droom van hemzelf.

INZET Waar Mouhanned komt, doet hij zijn best. Dat laat hij zien in de bibliotheek. Hij volgde taallessen in het gebouw en bezoekt de Taalinloop op maandagavond. Daar helpt zijn coach Hans hem om de taal nog beter te leren. Mouhanned besloot te informeren naar werk in de bibliotheek. Na een paar gesprekken mocht hij als vrijwilliger helpen bij het opruimen van boeken en andere taken die nodig waren. Tot hij hoorde van problemen met het netwerk en kabels. Hij borg kabels netter op, plakte er labels op, sloot apparaten beter aan en verbeterde daarmee het netwerk. Vervolgens vroeg het Taalhuis hem om andere deelnemers te helpen bij het omgaan met de computer. ,,Ik help graag mensen. Binnenkort begint Klik&Tik, een cursus waarbij gewerkt wordt aan digitale vaardigheden voor iedereen. In Leerdam doen ze dat al. Ik mocht daar zien hoe het werkt. Dat was leuk." In alles blijkt Mouhanned een doorzetter. ,,Ik ben blij dat ik in de bibliotheek werk en dankbaar voor de kansen die Nienke en Ddesirée en andere medewerkers van de bibliotheek, mij geven. Het is beter dan op de bank blijven zitten en roepen dat het moeilijk is. Je kan pas zeggen dat iets moeilijk is als je het geprobeerd hebt. Ik leef met een droom en werk daarvoor. Ik hoop dat anderen dat ook doen. Om chauffeur te worden moet je van de bank af komen en je rijbewijs halen", gebruikt hij als voorbeeld.

DESIGNER Yasmin zorgde tot een paar weken geleden voor de kinderen en het huishouden en volgde een online inburgeringscursus. ,,Nu gaan de kinderen twee dagen in de week naar de opvang. ,,Ik werk ook in de bibliotheek en help bij het opruimen en ordenen van boeken", vertelt ze. Binnenkort gaat ze twee dagen naar school en een dag meer bij de bibliotheek werken. Mouhanned vult aan: ,,Ze leerde ook fietsen in tien lessen. Dat is heel snel. Nu fietsen we vaak samen." Tijdens het interview was Yasmin een poosje bezig in de keuken en kwam later terug met twee borden. Daarop lagen wafels, versierd met stukken banaan, chocoladecrunch en chocoladesaus. ,,Nu begrijp je mijn dikke buik. Yasmin is designer van gerechten", lacht Mouhanned en wrijft over zijn buik. Wie kan nee zeggen tegen zo'n heerlijke afsluiter?