Verhalen uit de VS

Zelftest

17 januari 2022 om 08:01 Overig

Mijn kinderen komen met testkits thuis. ‘Mam, wil je me zo even helpen met mijn test?’. De infecties lopen flink op. We horen van de een na de ander, dat er iemand in hun omgeving corona heeft. Dat was vorig jaar echt anders. Toen kenden we vrijwel niemand met corona. Omikron viert hoogtij.

Ik denk terug aan twee jaar geleden. Toen duurde het vijf weken voordat er überhaupt weer iets van online les werd gegeven. Anderhalf jaar lang volgden de kinderen les via de computer. De leraren verzetten zich op alle mogelijke manieren tegen het weer opengaan van de scholen. Het duurde daarom tot april vorig jaar voordat de kinderen met mondmaskers op weer halve weken naar school mochten.

Het goede nieuws is wel dat de scholen nu wel zo lang mogelijk open proberen te blijven. De onderwijsraad van ons district zit er bovenop. Er is een dashboard ontwikkeld, waarop per school het aantal besmettingen te zien is. Als een bepaalde norm is overschreden, gaat de raad kijken of de school 14 dagen online gaat. Elf scholen in ons district geven al virtueel les, maar de scholen van mijn kinderen zijn nog steeds open.

De scholen testen de leerlingen met regelmaat. Ik heb toestemming gegeven dat ze bij mijn kinderen ook een test mogen afnemen. Dus krijg ik met enige regelmaat een mail dat mijn dochter of zoon een negatieve (knock on wood) uitslag heeft.

En nu heeft de school dus ook besloten aan alle kinderen een zelf-test mee te geven

Vanavond moet de uitslag daarvan in het system zijn ingevoerd. Op basis daarvan valt het besluit of de school dichtgaat. Mijn kinderen vinden het allemaal vermakelijk. Ik houd mijn hart vast. Het beeld van drie kinderen onderuitgezakt de hele dag achter hun computer, staat me nog te scherp op het netvlies. Maar ik vrees dat er geen ontkomen aan is.

Mirjam Sterk, afkomstig uit Houten, woont met haar gezin sinds enkele jaren in de VS. Ze doet verslag van haar ervaringen.