Verhalen uit de VS - Louisiana na de orkaan

25 oktober 2021 om 07:31 Column

De bayou. Ik had ooit wel eens van die term gehoord. Iets met moeras. Nu rijd ik er elke dag rond, de waterwegen in het diepe zuiden van de delta van Louisiana. Waar de vissers van garnalen, crab en oesters wonen. Waar gators op de loer liggen in het water of de modder onder de huizen. Waar de meeste huizen op palen staan, hoe verder richting de zee hoe hoger.

De wolkenscharkeringen zijn er waanzinnig. Het licht is het mooist in de ochtend en avond als de wolkentorens een oranjeroze rand krijgen met goudgele glans. Het is net of de ruimte hier groter is boven de uitgestrekte wetlands, de hemel hoger en het licht intenser.

Vandaag zijn we helemaal langs de bajou van Chauvin naar beneden gereden. Hoe verder we kwamen hoe smaller de weg. Aan de ene kant een waterweg, aan de andere een uitgestrekte watervlakte begrensd door gras. Op de smalle strook land stonden huizen op hoge benen om uit het water te blijven dat hier vast met enige regelmaat over het land stroomt. De county hier heet Terrebelle (‘Tearbell’ zoals ze hier zeggen), de mooie aarde. De Fransen hadden dat goed gezien. Het is hier echt adembenemend.

Maar alles is stuk. Trailers zijn compleet van hun hoge benen geblazen en liggen aan de overkant van de bayou. Boten rusten omgekeerd op de dijk. Overal aluminium platen die van de daken zijn gewaaid, hout, meubilair, auto’s weggezakt in de modder. Een slagveld. Het gaat jaren duren om er weer bovenop te komen als het land niet voor die tijd voorgoed onder water is verdwenen…

Mirjam Sterk, afkomstig uit Houten, woont met haar gezin sinds enkele jaren in de VS. Ze doet verslag van haar ervaringen.