De bayou. Ik had ooit wel eens van die term gehoord. Iets met moeras. Nu rijd ik er elke dag rond, de waterwegen in het diepe zuiden van de delta van Louisiana. Waar de vissers van garnalen, crab en oesters wonen. Waar gators op de loer liggen in het water of de modder onder de huizen. Waar de meeste huizen op palen staan, hoe verder richting de zee hoe hoger.
De wolkenscharkeringen zijn er waanzinnig. Het licht is het mooist in de ochtend en avond als de wolkentorens een oranjeroze rand krijgen met goudgele glans. Het is net of de ruimte hier groter is boven de uitgestrekte wetlands, de hemel hoger en het licht intenser.