Je mag er zijn

“Weg? Waarnaartoe...? En waarom?” Schouderophalend antwoordt de politieman; “Je mag hier niet zijn.”

Met twee vriendinnen zit ik op een zonnige zomeravond op een bankje aan ’t Rond. We zijn een jaar of 15. En blijkbaar mogen we er niet zijn. Binnen een mum van tijd is het plein ‘schoongeveegd’ door het groepje agenten; er zijn geen jongeren meer te zien. Probleem opgelost? Ik voel me onwelkom en onveilig.

In mijn tienertijd rond de eeuwwisseling was er in Houten een samenscholingsverbod, met strenge handhaving. Ongetwijfeld met goede reden, want dit beleid heeft grote impact op jongeren en onze samenleving.

Uit elk onderzoek blijkt dat deze vorm van overlast aanpakken nooit meer dan een onderdeel, een middel, kan zijn. Het is geen oplossing. Het is bovendien een middel met vervelende bijwerkingen. Destijds hadden mijn vriendinnen en ik geen idee wat er mis was met op een bankje zitten, en het koude, onwelkome gevoel bleef nog lang nadat de handhaving was gestopt.

Vanuit de overtuiging dat het altijd effectiever is om te voorkomen in plaats van te genezen, pleit GroenLinks Houten voor preventiebeleid. Oftewel, investeren vóórdat er problemen ontstaan. Dit bespaart uiteindelijk niet alleen kosten; je krijgt er ook een gezonde, sociale en weerbare samenleving voor terug. Enorm waardevol, maar lastig in geld uit te drukken.

Toen ik het nieuwe coalitieakkoord las, kwam opeens het koude gevoel van toen terug. Dit akkoord van ITH, VVD, NH en SGP staat vol grote woorden over meer handhaving en BOA’s. Maar tot mijn schrik geen enkel woord over preventie. Kiezen we voor het korte-termijn middel zonder na te denken over de oplossing? Of investeren we in een fijne samenleving waar jong en oud gelukkig kunnen zijn? Wat GroenLinks betreft is het duidelijk.

Je mag er zijn.

Susan van Erp, fractievoorzitter GroenLinks Houten