Regenboogweek, omdat LHBTQIA+’ers oké zijn, net als iedereen

HOUTEN Om te laten zien dat iedereen mag zijn wie die is, organiseert de gemeente Houten in samenwerking met de LHBTQIA+-klankbordgroep de Regenboog week van 17 tot en met 22 mei. ,,Tijdens deze kleurrijke week vragen wij door middel van verschillende activiteiten en het herkenbaar maken van een aantal Houtense LHBTQIA+’ers om acceptatie en respect, want ieder mens is waardevol en mag er zijn”, zegt Marjon Letter, lid van de klankbordgroep.

Irene van Valen

,,Ik verlang naar een samenleving waarbij kleur, gender en seksuele voorkeur niet meer benoemd hoeven te worden omdat het de normaalste zaak van de wereld is. Dat gaat ver voorbij de hetero en wit-normatieve manier waarop we de samenleving nu nog inrichten”, vult Marjon aan. De Regenboogweek vindt gebruikelijk plaats rondom Paarse Vrijdag op de tweede vrijdag van december. Door de coronasituatie in 2021 stelde men deze week uit tot de Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie, Transfobie en Interseksefobie (IDAHOT) dat jaarlijks valt op 17 mei. Vooruitlopend op de Regenboogweek spraken wij vier Houtense LHBTQIA+’ers die meer over zichzelf en hun wensen vertelden. 

Senne heeft niet de tom-boy uitstraling die men bij lesbiennes verwacht - Irene van Valen

ACCEPTATIE Een van deze vier mensen is Senne Wijnhout. Zij is 18 jaar oud en legde direct het verschil uit tussen seksualiteit en genderidentiteit: ,,Bij seksualiteit gaat het om de aantrekking tot een ander. Bij genderidentiteit gaat het erom hoe jij jezelf identificeert. Ik ben lesbienne, want ik val op vrouwen en ik identificeer me als cisgender; mijn genderidentiteit komt overeen met mijn geboortegeslacht. Dat is bij de meeste mensen.” Senne voelde zich al jong aangetrokken tot vrouwen en ervoer dat niet als vreemd. Haar moeder behandelde haar alsof het oké was. ,,Zij hield er rekening mee dat ik met een vriendin thuis zou komen. Omdat ik mezelf mocht zijn, was het voor mij niet moeilijk om uit de kast te komen op mijn veertiende. Ik wist overigens nog niet van het bestaan van de LHBTQIA+-gemeenschap.”

RISICO Omdat Senne niet de tom-boy uitstraling heeft die men bij lesbiennes verwacht, vindt ze het lastig om een vriendin te vinden. Ze vertoont geen stoer gedrag en draagt geen super kort haar. Ze houdt juist van glitter, make-up, jurken en rokken, wat haar minder herkenbaar maakt als lesbienne. Om toch mensen te ontmoeten bezoekt ze gelegenheden als het Hojokamp voor queer jongeren en zit op datingapps. ,,Die apps zijn niet zonder risico, want mensen maken lokprofielen aan om met mensen uit de LHBTQIA+-gemeenschap in contact te komen. Ze regelen dan een ontmoeting om je vervolgens in elkaar te slaan, omdat ze tegen jouw seksuele voorkeur zijn. De onveiligheid is groot, terwijl we alleen maar met rust gelaten en met gelijke rechten behandeld willen worden.”

STEREOTYPEN Volgens Senne moet het echt afgelopen zijn met stereotypen. ,,Laat jongens met barbies spelen, make-up en pumps dragen of met een glitter-bruisbal het badwater roze kleuren, zoals meisje met auto’s mogen spelen en kort haar en stoere kleding mogen dragen. Wie doen we pijn als we ons anders gedragen dan we gewend zijn? Val elkaar niet af op uiterlijkheden die niemand schaden.” Senne stelt dat er veel homofobie is vanuit onwetendheid en hardnekkige verkeerde denkbeelden. Om bewustwording en acceptatie te vergroten denkt Senne dat dagen als Paarse vrijdag en de Regenboogweek goed zijn en meer nog zijn goede en eerlijke voorlichting op scholen nodig. ,,Alles rondom veilig vrijen en soa’s weten we nu wel.”

Sam is dankbaar dat haar moeder alles rondom genderidentiteiten wil begrijpen - Irene van Valen

AANTREKKING De twintig jarige Sam Wennekes identificeert zich als panromantisch. Iedereen is voor haar gelijk, ongeacht het geslacht of een non-binaire identiteit. Ze is dankbaar dat haar moeder alles rondom genderidentiteiten wil begrijpen en open staat voor alles. Sam is aseksueel. Ze voelt wel een romantische aantrekking tot mensen, maar dat gaat niet verder dan iemands hand vasthouden of knuffelen. Ze heeft geen behoefte aan seks. ,,Ik geloofde lange tijd dat seksscènes in films een verzinsel waren en dat het niet in het echt gebeurde. Misschien komt die seksuele aantrekking ooit nog. Ik hoop vooral iemand te vinden die mijn passies deelt, die thuis is voor mij en waarmee ik kan praten.”

VEILIGHEID Wat betreft de maatschappij wenst Sam veiligheid voor iedereen. ,,Mensen moeten zonder angst om in elkaar geslagen te worden over straat kunnen. Iedereen moet hand in hand kunnen lopen. Het gaat om acceptatie en respect. Wat maakt iemands seksuele voorkeur uit voor jou?” Voor Sam moeten de transzorg en discriminatiewetten verbeterd worden. ,,Mensen die te lang op hun transitie wachten en homoseksuelen die geen baan krijgen kunnen grote persoonlijke problemen ervaren.”

Mensen moeten zonder angst om in elkaar geslagen te worden over straat kunnen

VLAG Sam woont bij haar moeder in huis. In de huiskamer hangt een regenboogvlag. ,,Die draagt uit dat er meer is dan de standaard definitie waarin hetero’s de norm zijn. Iedere kleur draagt een symbolische betekenis. Ik hou het meest van geel, die staat voor zonlicht, warmte en vrolijkheid. Dat zoek ik in mensen.” Sam zegt blij te zijn met de nieuwe progressieve vlag, met vier extra kleuren die onder andere staan voor transmensen en mensen van kleur. ,,Het is helaas ook binnen de LHBTQIA+-gemeenschap zo dat mensen met een niet blanke huidskleur onderscheid ervaren. Zij ervaren dat zij kwetsbaarder zijn voor aanvallen op straat omdat zij duidelijke uiterlijke kenmerken hebben, net als transmensen.” Sam vindt het prima dat mensen niet alles begrijpen of niet geïnteresseerd zijn in alle kennis rondom de LHTBQIA+-ers. ,,Daarmee wijs je niemand af. Pas als iemand roept: ‘Sluit alle homo’s op’, dan wil ik niets met die persoon te maken hebben. Ik wil geaccepteerd worden en veilig over straat kunnen lopen in mijn regenboogtrui.”

Michelle en Marjolein dragen dezelfde naam, zodat ieder weet dat zij een gezin vormen - MARJOLEIN THIJSE

GEZIN Michelle en Marjolein Thijse zijn getrouwd en zijn zich er zelden van bewust dat zij een lesbisch stel zijn. ,,Wij houden gewoon van elkaar om wie we zijn. Hetero’s zijn zich er toch ook niet constant van bewust dat ze hetero zijn?”, zei Marjolein. ,,We hebben dezelfde achternaam, waarmee we de naam van Marjoleins vader laten voorbestaan. Daarbij maakt het duidelijk dat wij met onze kinderen een gezin vormen”, legde Michelle uit.

VERRAST Michelle’s coming-out verliep iets anders dan ze verwachtte. Ze dacht dat haar vader er moeite mee zou hebben, maar hij vond het niet erg. Wel maakte hij zich zorgen om de reactie van de buitenwereld. Haar moeder vond het in eerste instantie lastiger, want hoe moest het nu met het huisje-boompje-beestje-idee? ,,Daar maakte ik me juist geen zorgen om, want ik wilde trouwen en kinderen krijgen. Het verliep alleen iets anders dan men voor ogen had.” Michelle was nooit de tom-boy en kende dezelfde angst als Senne; hoe te worden herkend als lesbienne? Haar gaydar, het gevoel een gay persoon te herkennen, bracht haar wel bij Marjolein, waarmee ze acht jaar samen is.

Als ik ergens geen ding van maak, normaliseert het

NORMALISEREN De vraag ‘Wie van jullie is de man?’ irriteert hen. ,,Hoe kan dat nou? We vallen op een vrouw”, zei Michelle. Ze kwam daar altijd open en eerlijk voor uit en waar ze voelde dat achter haar rug gesmoesd werd, riep zij gewoon uit dat ze lesbisch is. ,,Daarmee verstomde alle gepraat. Ik ken hierin geen nare ervaring, wat volgens mij met mijn eigen gedrag te maken heeft. Als ik ergens geen ding van maak, normaliseert het. Ik maak het feit dat ik op vrouwen val niet groot. Daar hebben homoseksuelen meer te winnen. Waar men twee zoenende vrouwen nog accepteert en soms zelfs sexy vindt, vinden veel mensen het vies als mannen elkaar kussen. Is er verschil dan?”

SUPPORT Wat Michelle en Marjolein als mooie ervaring bestempelen was die waar Michelle’s moeder, bonusvader, oom, tante en grootouders zonder te vragen meegingen naar de Pride. ,,Betere support konden wij niet wensen. Sowieso zien we daar steeds meer hetero’s. Dat toont dat de acceptatie groeit. We hopen dat de wereld daarin volgt.”

Kilian voelt zich niet thuis in een vrouwenlichaam en wil in transitie - Irene van Valen

VERGAAND Kilian van Woudenberg valt op beide geslachten en op non-binaire mensen. ,,Ik zeg eerlijk dat zelfs ik al die genderidentiteiten ook niet begrijp. Sommigen gaan er ver in en vinden dat iedereen het moet snappen. Dat gaat mij te ver. Ik vraag alleen om acceptatie voor iedere LHBTQIA+’er en vind aandacht voor deze groep mensen belangrijk. Vooral voor wie de eigen plek nog zoekt en wil ontdekken waar die terecht kan.”

Ik vraag alleen om acceptatie voor iedere LHBTQIA+’er en vind aandacht voor deze groep mensen belangrijk

TRANSITIE Zelf twijfelt hij niet meer aan zijn genderidentiteit en seksualiteit. Vroeger worstelde hij er wel mee. Hij wilde er niet standaard uit zien en voelde zich anders. Door contact met mensen van de Gender & Sexuality Alliance (GSA) leerde hij dat hij mag zijn wie hij is en dat hij mag voelen wat hij voelt. ,,Ik voelde me niet thuis in mijn vrouwenlichaam en wil in transitie.” Dat vroeg een lange adem, maar sinds een half jaar is hij in behandeling bij de Mutsaersstichting en hoopt binnenkort met testosteron te starten. ,,Ik ben er klaar voor.” Over zijn zorgen rondom de transitiezorg sluit hij zich aan bij Senne. ,,De wachtlijsten kosten mensenlevens. Sommigen lopen helemaal vast en zien geen andere uitweg dan uit het leven te stappen.”

TATTOO Kilian draagt een nieuwe tattoo op zijn arm. Die staat voor chaos in het wachten op wat komt. ,,In mijn rusteloosheid zoek ik de chaos soms bewust op, zodat ik tenminste iets doe. Ik kan van de een op de andere minuut besluiten de trein te pakken en in Eindhoven een dagje te shoppen. Dat zou ik vroeger nooit doen.” In tekenen leert Kilian zichzelf beter kennen. In lijnen ziet hij iets ontstaan en in het tekenproces verwerkt hij gedachten die bovenkomen.

VOORLICHTING Net als Senne hoopt Kilian dat scholen meer aandacht besteden aan de LHBTQIA+-gemeenschap, zoals informatie over transitie en aanspreekvormen. Het enige stukje dat hij ooit in een schoolboek vond, werd overgeslagen. ,,Acceptatie start juist daar, waar leerlingen voorlichting krijgen op school. Nu komt dat van de GSA en door Paarse vrijdag. Dan dragen mensen paarse kleding om te laten zien dat zij ons steunen.” Kilian weet zich in iedere keuze die hij maakt gesteund door zijn ouders. Zij hadden al snel door dat hij niet doorsnee was. Hij was gewoonweg oké, zoals iedereen.

REGENBOOG WEEK Tijdens de Regenboog week van 17 tot en met 22 mei worden er verschillende activiteiten georganiseerd waarin gevierd wordt dat iedereen mag zijn wie die is. De activiteiten roepen op tot contact, herkenning, erkenning, delen en bezinning.

De volgende activiteiten worden georganiseerd:

17 mei om 09.00 uur: Hijsen van de Regenboogvlag bij het gemeentehuis. Iedereen is welkom. Na het hijsen van de vlag eet men samen roze tompouces. 

18 mei om 10.00 uur: Koffieochtend Haltnahuis, het Kant 193, voor ouderen om met elkaar te praten over LHBTQIA+-er zijn en ouder worden. 

18 mei om 20.30 uur: Zin in Film: toont ‘Flee’ in de filmzaal in Theater ‘Aan de Slinger’. De film gaat over Amin. Hij wilt trouwen met zijn vriend, maar het verleden lijkt hem te achtervolgen. 

20 mei om 19.00 uur: Een avond georganiseerd door Shine in De Slinger 2. Deze avond is voor jongeren en iedereen die zich identificeert als Queer of nog Questioning is. 

20 mei om 19.00 uur: Koffiedrinken voor ouders van LHBTQIA+-kinderen in de Krachtfabriek, Dijkhoeve 1. Deze avond kunnen ouders samen koffie drinken en ervaringen uitwisselen. 

21 mei om 16.00 uur: Regenboogcafé in de Opstandingskerk, het Kant 1. Gezellig iets met elkaar drinken met vooral ruimte voor gesprek en bezinning.