Henk Vernooij: ,,Ik leef op van vrijwilligerswerk”

HOUTEN Hij mag zich als imker Bijenkoning van Houten noemen al is hij ook bekend als Henk Hoed. ,,Als iemand vroeger een kaart stuurde aan Henk Hoed in Houten kwam het aan. Of dat nog zo is, weet ik niet zeker”, vertelt hij. Zijn echte naam is Henk Vernooij. Hij werd bekend door vrijwilligerswerk. ,,Als ik alles benoem wat ik door de jaren heen ondernam, heb je vijf kranten nodig. Ik leef echt op van vrijwilligerswerk.”

HOUTEN ZIJN WE SAMEN
Om de week is er op HoutensNieuws.nl een Zaterdagportret te lezen, een serie portretten van mensen die zich inzetten voor Houten. Deze week kunt u online een aantal van de portretten teruglezen onder de titel ‘Houten zijn we samen’.
Vandaag een interview met Henk Vernooij, eerder geplaatst op 10 april 2021.

Henk is sociale imker, wat betekent dat collega-imkers gebruik maken van zijn werkplaats en faciliteiten, zoals de honingslinger. De werkplaats noemt hij ook wel de man-cave. ,,Geen zorgen, vrouwen mogen hier ook komen”, lacht hij. Hij noemt zichzelf ijdel, want hij vindt het leuk de Bijenkoning van Houten genoemd te worden en daarin vooraan te staan. Hij is voorzitter van de Bijenhoudersvereniging Kromme Rijn, Lek en IJssel waarbij 80 imkers zijn aangesloten. ,,De imkerij is een uit de hand gelopen hobby waar ik twee tot drie dagen in de week aan besteed. Bij alles wat ik doe, krijg ik alleen een onkostenvergoeding.”

OPLEIDER Naast gastlessen over zijn werk als imker aan kinderen van alle leeftijden, organiseert Henk imkerijdagen. Daar vertelt hij over zijn werk. Van de 48 jaar dat Henk imker is, werkt hij 40 jaar samen met Henk van Berkel en richtte Imkerij TwoBee op. Iedere zondagochtend komen de mannen samen bij Henk Vernooij thuis en nemen dan de week door en ondernemen wat op dat moment nodig is. Dat kan timmer- of schilderwerk zijn, bijen stallen bouwen en de bijen verzorgen. ,,Daarnaast leid ik imkers op. Dat vind ik een voorrecht. Zij helpen me bij het verzorgen en onderhouden van de twintig kasten en korven die op Houtens grondgebied staan.” Wat betreft bijen legt Henk uit dat ze alleen steken als zij zich bedreigd voelen door zwaaien met de armen of door een vreemde geur. In principe zijn ze puur en alleen bezig met bloemen en voorplanting en niet met de mens.

Ik noem mezelf als vrijwilliger een slimme egoïst, want door me in te zetten en te investeren in de omgeving en anderen krijg ik veel terug

VRIJWILLIGER Naast de imkerij, leeft Henk op van vrijwilligerswerk. Hij was en is betrokken bij verschillende organisaties en activiteiten. Denk aan de Pompoendag, Boerendag, NME en Fladderen. Henk is ervan overtuigd dat samenwerken, met elkaar optrekken en leren van elkaar, zin en waarde geeft aan het leven. Fladderen vindt hij daar het beste voorbeeld van. Het aantal mensen dat elkaar via Fladderen leert kennen en samenwerkt is enorm en verbindt mensen soms voor het leven. ,,Ik noem mezelf als vrijwilliger een slimme egoïst, want door me in te zetten en te investeren in de omgeving en anderen krijg ik veel terug. Ik verwacht dat niet. Wel hoop ik dat als ik iemand help, die persoon weer een ander helpt. Dat maakt het leven prachtig.” Door het aantal mensen dat Henk inmiddels kent, weet hij waar hij hulp vindt of hulp voor anderen regelt. Wat betreft vrijwilligerswerk is hij het meest trots op zijn aandeel bij Fladderen.

FLADDEREN Niet alleen Henk, maar ook zijn beide ouders zijn geboren aan de Houtense Wetering. Als heel jonge jongen was hij betrokken bij het verenigingsleven en zocht naar vernieuwing en uitdagingen. Als twintigjarige was hij betrokken bij de oprichting van Fladderen en nu 46 jaar later nog steeds vrijwilliger. Hij zette het eerste kamp op, waarbij veel geïmproviseerd werd. ,,We moesten een keuken bouwen van planken en scoutingmateriaal. Daarnaast moesten we een wc-wagen regelen en slaapplekken maken in een schaapsstal.” De laatste jaren wordt meer avontuur in Fladderen geïntegreerd, zoals Fikkiesteek-lessen die Henk aanbiedt aan de groepen 5/6. Het vaste programma maakte plaats voor mee keuze mogelijkheden per locatie, waardoor kinderen meer keuzevrijheid hebben en meer avontuur beleven.

RECORD Bij het 25-jarig bestaan vestigde Fladderen het wereldrecord ontbijten. Als eindverantwoordelijke, waarbij hij aangeeft niets alleen te doen, zegt Henk trots te zijn dat 995 kinderen en 300 vrijwilligers hun ontbijt aten op het rond. De organisatie ervan viel mee. De verantwoordelijke vrijwilligers stelden dozen samen waar alles in zat, die dozen werden uitgedeeld aan vaste groepen en hun dag-begeleiders, die het op hun beurt weer uitpakten. ,,Het was een onvergetelijke en fantastische activiteit.”

JUBILEUM Over vier jaar bestaat Fladderen 50 jaar. ,,We willen een podcast- of videoserie maken van 50 jaar Fladderen in 100 verhalen. Daarin vertellen mensen over hun emoties bij gebeurtenissen rondom Fladderen.” Een verhaal die Henk verwacht terug te horen is die van de Modderman. Na een paar dagen verhalen over hem te hebben verteld, moest hij natuurlijk echt komen. Daar kwam hij door het water steeds dichterbij. Tot hij bij de locatie uit het water kwam. Het liet een grote indruk achter bij de kinderen. Een van die kinderen, werd later vrijwilliger en zei eens: ,,De modderman, was jij dat?” Volgens Henk moeten er meer verhalen zijn, zoals die van de griezeltocht met de kettingzaag of achtergrondverhalen van vrijwilligers. ,,Ik hoop in ieder geval van ieder jaar een verhaal te horen. Deze nemen we op in een tot studio omgebouwde ruimte.”

POMPOENDAG Henk organiseerde vijftien jaar lang de Pompoendag nadat hij in Cothen afkeek hoe zij het deden. Hij bouwde in 2016 een guillotine die de kop van alle pompoenen af sloeg. ,,Dat vonden kinderen natuurlijk bijzonder. Overdag holden de kinderen, of eigenlijk hun ouders, de pompoen uit en ’s avonds liepen de kinderen met een lampje in de pompoen mee in de Halloween optocht. Deze startte bij Jongerencentrum Enter en liep via het tunneltje naar het Oude Dorp, waar de kinderen een prijs kregen en terug liepen, allemaal in het donker. Het was altijd heel gezellig. Door corona werd het afgelopen jaar afgelast.”

WERKVERLEDEN Naast het feit dat Henk een sociaal bewogen mens, organisator en regelneef is, kent hij liefde voor de natuur. Hij studeerde biologie, maar kon er geen werk in vinden. Hij vond werk in de verzekeringswereld waarvoor hij zich liet omscholen via avondcursussen. Hij maakte daar twintig jaar lang carrière en gaf er graag les. Hij stopte ermee toen het teveel om geld ging draaien. ,,Ten diepste had ik biologieleraar moeten worden. Ik vind lesgeven leuk. Het was echter te laat om alsnog in te stromen. Ik was al imker en kon dat niet laten.” Na het werk in de verzekeringswereld werkte Henk bij de spoorwegen als manager in het opleidingsproces van machinisten en conducteurs tot hun mentaliteit hem teveel tegenstond. Ik vond werk in een bedrijf voor streekproducten en hield me bezig met certificering tot mijn ontslag.” Vorig jaar werkte hij een jaar lang als conciërge op een basisschool in Zeist en werkt nu één dag in de week als conciërge op een school in Overvecht. ,,Ik heb veel respect voor de leerkrachten. Zij werken hard aan de achterstanden van de kinderen. Zeker door corona zien zij problemen. Denk aan kinderen van vluchtelingen die thuis geen laptop hebben of dat die laptop ingesteld is in de moedertaal. Daarbij wonen ze in een huis dat te klein is voor het grote gezin.”

Fladderen blijf ik doen tot mijn einde

PENSIOEN Over anderhalf jaar gaat Henk met pensioen. ,,Dan ga ik meer genieten van mijn kleinkind. In juni komt ons tweede kleinkind. Verder blijf ik zoeken naar nieuwe uitdagingen op het gebied van organiseren en regelen.” Twee jaar geleden stopte Henk als bestuurslid van stichting kinderactiviteiten Houten, vanwege de discussie over piet en sinterklaas. Hij draagt het werk aan de Pompoendag over. Wat betreft Fladderen verandert er niets. Het samen zijn en werken, het contact dat mensen met elkaar vinden via de kinderen en het enthousiasme van de kinderen, ervaart Henk als heel bijzondere momenten. Deze wil hij niet missen. Daarom zegt hij volmondig: ,,Fladderen blijf ik doen tot mijn einde.”

door: Irene van Valen

Meer portretten in deze serie:

Guido Tettelaar – Krachtfabriek en community coach

Martine Broekema – jongerenwerker bij Enter

Udo Delfgou – voorzitter voetbalvereniging

Christie de Vrij – Fietsen voor mijn eten

Fatima Bouyaziden – wandelcoach van vrouwen

Yvonne van Doorn – landwinkel de Lindeboom

Eddie Heerings – Loop door Houten

Jetske Goudswaard – Extinction Rebellion