PREMIUM SELECTIE Ex-patiënten vertellen: ‘Corona is geen griepje’

In deze laatste week van het jaar delen we een selectie van de meest gelezen Premium artikelen. Vandaag een interview met vier Houtenaren die tijdens de eerste coronagolf ziek werden. Ze merken de gevolgen van de besmetting met Covid-19 nog elke dag. Het interview is eerder gepubliceerd op 23 november 2020.

HOUTEN Nog steeds houdt corona ons in zijn greep. Waar sommigen denken dat het ‘maar een griepje’ is, zijn er Houtenaren die in het begin van de eerste coronagolf ziek werden en nu nog worstelen met klachten als concentratieproblemen, vermoeidheid en ernstige verlies van energie. Wij spraken vier mensen met ernstigere klachten. In koor roepen zij: ,,Het is geen griepje, neem het serieus en houd je aan de RIVM-richtlijnen. We doen het voor en met elkaar.”

Paul van Dam (64) 

Van Dam werd ziek op 19 maart en dacht een forse griep te hebben. Hij voelde veel pijn onder zijn borstbeen, had koorts en hoestte. Hij was net terug als reisleider van een reis door Israël en ontdekte thuis dat zijn kinderen wat verkouden waren. ,,Waar we besmet zijn geraakt, weten we niet. Mijn vrouw, die ook ziek was, knapte na drie dagen op, hoewel haar smaak en geur lang weg bleven. Ik had tot 2 april koorts, waarvan één week nooit onder de 39 graden. Ik lag veel op bed.” Uiteindelijk belde van Dam de huisarts vanwege ernstige benauwdheid. Ik mocht absoluut niet komen, maar werd om de dag gebeld over mijn klachten, waarbij mijn vrouw allerlei testjes moest doen. Ik mocht nergens heen. Ik hoorde van mensen die pufjes kregen en vroeg ernaar. Waarop de huisarts zich afvroeg of ik daar wel iets aan had. Een coronatest kon ook niet. Van Dam kreeg een antibioticakuur vanwege een vermoedelijke longontsteking. Deze kuur had geen enkele invloed, daarom stopte van Dam daarmee. 

Vervolgens hield hij zelf contact met de huisarts tot hij in juni een coronatest mocht laten doen. De uitslag was negatief. ,,De huisarts wilde me direct zien en niemand hield meer afstand. Dat mensen met een boog om me heen liepen was vreselijk. Ik was al lang niet meer besmettelijk. Na onderzoek bleek het zuurstofgehalte in mijn bloed te laag en volgde een doorverwijzing naar de longarts en longfysiotherapeut. Ik voelde blijvende pijn op de borst, was snel vermoeid, had concentratieproblemen, hoestte veel en had inspanningskortademigheid. Uit een bloedtest naar antilichamen bleek Van Dam een zeer hoge score te hebben. Dat was niet alleen de bevestiging dat hij corona had doorleefd, maar ook Covid-plasma kon geven. Dat gaf hij inmiddels tien keer en blijft dat doen tot er te weinig antilichamen in zijn bloed zitten. Die nemen namelijk af.”

Naast het feit dat mensen op afstand bleven maakte van Dam mensen mee die corona ontkennen. ,,Ik ontmoette in de supermarkt een man die me duwde, omdat ik zijn karretje had verzet. Hij kwam dicht op me staan. Ik vroeg hem afstand te houden. Waarop hij zei dat hij corona had. Ik was echt met stomheid geslagen door de houding en ontkenning van die man. Voor mij is corona zo reëel aanwezig.”

Hoewel aan zijn longen niets meer te zien is, blijft van Dam last hebben van inspanningskortademigheid. Na een circuit bij de fysiotherapeut is hij doodmoe, hangt thuis voor de televisie en slaapt een uur lang heel vast. Hij moet opstaan omdat hij anders niets meer doet. ,,Dat is geen goede dag.” Van Dam heeft veel spierpijn in zijn benen en niet perse na inspanning; soms al als hij uit bed stapt. Daarnaast heeft hij concentratieproblemen. Dat ziet hij ook bij mensen op de facebookgroep van mensen met langdurige coronaklachten.

Van Dam is blij dat covid revalidatie vanuit het basispakket wordt vergoed. Daarmee heeft hij recht op 50 longfysiotherapiebehandelingen, zeven uur hulp van een diëtist en eventueel de mogelijkheid tot psychologische hulp. ,,Ik hoop hiervan te genezen en dat er een vaccin komt. Voor mij is dit ene duidelijk: dit is geen gewoon griepje.”

(tekst loopt door onder de foto)

Paul van Dam worstelt maanden later nog met de gevolgen van corona - Chaja van Dam

Joke Visch 

Visch (69) zegt van zichzelf dat ze veel geluk had. ,,We ontdekten bijtijds verhoging, omdat ik 2x per dag mijn temperatuur meet. Dat raad ik alle mensen aan te doen. Mijn temperatuur was altijd goed tot ik op vrijdag 3 april 37,8 graden verhoging mat.” Visch valt binnen de risicogroepen, want ze heeft overgewicht, diabetes, reuma en artrose. Ze vermoed dat ze bij een bezoek aan het ziekenhuis corona opliep. ,,De verplichte afstand was er toen nog niet, mondkapjes al helemaal niet en als oudere ben ik vatbaarder. Ik hield daarom al wel afstand en droeg een mondkapje. Precies twee weken na dat ziekenhuisbezoek werd ik ziek.”

Op 4 april mat ze 38,3 graden koorts. Ze moest naar het ziekenhuis. Haar man bracht haar en wachtte af in de auto. De koorts liep als snel op tot 39,6 graden. Eerst vermoedde men een longontsteking, want daar is mevrouw bekend mee. ,,Al snel volgde de vraag of ik gereanimeerd wilde worden en kreeg ik een coronatest. Men zei dat ik niet op de IC terecht zou komen, want zou het niet overleven, omdat ik niet geïntubeerd kon worden door overgewicht. Daarop mocht mijn man beschermd ingepakt binnenkomen om afscheid te nemen. De boodschap was dat wij elkaar misschien nooit meer zouden zien. We hebben samen hard gehuild.” Visch’ man moest thuis in quarantaine, maar is nooit ziek geweest.

Visch lag vijf dagen in het ziekenhuis. Ze werd vanaf de tweede dag goed ziek. Ze hoestte veel, kreeg zwaardere hoofdpijn en haar zuurstofgehalte daalde. Na behandeling ging het beter maar vlamde het evengoed weer op. Ze slikte malariatabletten tot ze na vijf dagen naar huis mocht. ,,Thuis knapte ik verder op. Ik ben zeker niet de oude. Ik ben snel moe, mijn smaak en geur zijn nog niet terug, ik ben snel emotioneel en vergeetachtig. Ik kan niet zonder mijn rollator. Het doet veel met me. Gelukkig weet ik dat mijn hart en mijn bloedvaten goed zijn.” Wat Visch ook zwaar vond, was het aantal coronapatiënten dat binnenkwam. ,,Het werden er steeds meer en zij waren erg ziek.”

Nu leeft ze bij de dag, kijkt wat ze aankan en neemt vaker pauzes. Ze doet vaker dingen zittend, zoals groente schoonmaken. Boven alles zegt ze te genieten van wat ze kan. ,,Ik ben blij met het kleine en geniet van mijn thuis, vooral van sfeerlichtjes rondom. Wel kijk ik uit naar uitjes, als bingo en klaverjassen.” Wat haar vooral raakte, is dat mensen in de zorg en anderen die haar kennen zeiden: ,,Niet mevrouw Visch, ze heeft al zoveel doorstaan.” Voor nu doorstond ze ook corona. Ze hoopt het niet weer te krijgen en vraagt daarom mensen deze ziekte serieus te nemen. ,,Mensen die niet ziek zijn geweest, weten niet waar ze het over hebben. Houd afstand, houd je aan de regels. Ik mis ook de knuffels van iedereen!”

(tekst gaat door onder de foto)

Mevrouw Visch geniet meer van het kleine geluk in haar leven, vooral van haar eigen spullen thuis - Irene van Valen

Sikko Steendam

Steendam (59) trouwde op vrijdag 6 maart met Jannie. Zij vierden feest in De Engel en vertrokken voor hun vierdaagse huwelijksreis naar Boedapest. Weer thuis was hij opvallend moe. Dat verergerde de week erna. Boodschappen doen bij de Plus, vijf minuten met de fiets, werd te zwaar. Daarom nam hij de auto. ,,Ik deed uiteindelijk niets meer, zat maar in de stoel en sliep veel. Omdat ik niet hoestte, geen koorts had en niet benauwd was, dacht niemand aan corona.”

De situatie verergerde snel, zodat Steendam zondag 22 maart de huisartsenpost in Nieuwegein belde. Hij moest komen. Samen met zijn vrouw wachtte hij in de auto tot iemand in beschermende kleding hem kwam halen. Zijn vrouw moest in de auto blijven. Na wat testjes werd Steendam doorgestuurd naar de spoedeisende hulp waar hij uitgebreider onderzocht werd en de diagnose corona kreeg. Hij moest blijven, want het zuurstofgehalte in zijn bloed was te laag. Hij lag vier dagen in het ziekenhuis en kreeg zuurstof toegediend tot het zuurstofgehalte op het goede niveau was.

,,Ik voerde niets uit in het ziekenhuis, zelfs de televisie deed ik niet aan. Ik had geen zin om mensen te bellen, behalve mijn vrouw en gezin. Wel appte ik soms; dat kon op mijn eigen tijd. Dat ik niemand mocht zien maakte me eenzaam. Ik vroeg mezelf af hoe dit af zou lopen. Ik ervoer de zorg als afstandelijk, want iedereen droeg beschermende kleding. Het was zwaar voor het personeel. Ik hoorde de opluchting als ze het masker af en de pakken uit mochten trekken tijdens een pauze.” Steendam werd behandeld met antibiotica en een middel tegen malaria, met het idee dat als het niet baat het in ieder geval niet schaadt.

Het thuisfront had het evengoed zwaar. Zij mochten niet op bezoek komen. Steendams vrouw vertelt: ,,Alle vastigheid viel weg. Mijn eerste man is overleden en door deze situatie kreeg ik flashbacks. Dat Sikko opgenomen werd en ik niet mee mocht, leek of hij van de aardbodem verdween. Gelukkig konden we bellen. Ik ging er een dag flink doorheen.” Jannie moest zelf in quarantaine, herpakte zichzelf en kreeg contact met de GGD. Wat ze vooral bijzonder vond is dat mensen uit de kerk, buurt en van het werk kaarten stuurden. ,,Ik wist me gedragen in het voor mij nog vrij onbekende Houten.” De dag dat ze haar man op mocht halen, vergeet ze nooit meer. ,,Hij liep met moeite, maar dat hij bij mij in de auto zat, dat was een geluksmoment.”

Steendam is nog niet de oude. Een basisvermoeidheid blijft. Hij komt moeilijk uit bed, gaat er vroeger weer in. Slaapt meer en is sneller vermoeid. ,,Ik raak sneller het plafond. Voor mijn werk in de IT voor internationale projecten ben ik weer fulltime aan het werk, maar reizen naar het buitenland zou ik niet kunnen.” Uit onderzoek blijken zijn longen schoon, zijn bloed is goed. Hopelijk krijgt hij door fysiotherapie en door middel van een fitnessprogramma zijn conditie terug.

Steendam vraagt het volgende aan iedereen: ,,Houd je aan de regels van het RIVM, want de impact van corona op je leven is groot.” Wat betreft de toekomst is hij bezorgd, vraagt zich af waar dit eindigt en wanneer we weer normaal kunnen leven.

(tekst gaat door onder de foto)

Sikko en Jannie Steendam voelden zich ieder op hun plek eenzaam zonder de ander - Irene van Valen

Geke de Jong

De Jong (59 jaar oud) meldde zich begin mei ziek vanwege hoesten, benauwdheid en kortademigheid. Hoewel bekend met astma, werden de klachten ongewoon erg. ,,Ik liet me testen op corona. De uitslag was negatief.” Door verergering van haar klachten konden artsen niet anders dan toch de oorzaak te vinden in klinisch vastgestelde corona. Dit aan de hand van longschade (longonsteking) onderzocht door middel van een CT-scan.

De week voor Pinksteren was De Jong zo benauwd dat ze geen twee woorden kon zeggen. Ze werd drie dagen opgenomen en kreeg zuurstof toegediend. Eenmaal thuis verergerde het weer. Nog steeds gaat spreken moeilijk. ,,Ik moet niet vergeten te ademen. Door verlies aan energie raakte ik doodmoe. Na iedere activiteit, zoals aankleden of de hond uit laten moest ik pauze houden.” De Jong kreeg fysiotherapie aan huis en kwam tijdens de hete zomerdagen niet buiten.

In augustus hoestte De Jong meer en werd extreem benauwd ten gevolge van een longaanval. Een nieuwe coronatest volgde. Deze was opnieuw negatief. Naar aanleiding van deze aanval zocht de huisarts contact met een longarts. Deze bevestigde een doorgemaakte corona. Ze kreeg extra pufjes en heeft ondertussen ongeveer zeven prednisonkuren en zeven antibioticakuren gehad. Nu zit ze aan een onderhoudskuur van drie maanden voor haar longen. 

(tekst loopt door onder de foto)

Geke de Jong revalideert in een centrum in Utrecht - Irene van Valen

In oktober belandde De Jong alsnog op de eerste hulp, kreeg zuurstof en moest naar huis. Ze was te goed voor opname. Ondertussen regelde de longarts een spoedverwijzing waarna opname volgde in Centrum voor Revalidatie en Herstel de Parkgraaf in Utrecht. Ze verblijft sinds drie weken daar en moet minimaal zes weken blijven. ,,Ik vond de eerste week vreselijk. Ik mocht niets meer doen, alleen voor de maaltijden naar beneden lopen en terug. Verder werd ik overal naartoe gereden in een rolstoel. Ik mocht zichzelf niet wassen. Ik liet extra zakdoekjes bijleveren, want heb zoveel gehuild. Nu helpen ze me met douchen, het schoenen aan doen en krijgt ik hulpmiddelen en tips van ergotherapie. Ik moet leren herkennen waar mijn grenzen liggen.” De Jong doet meer zittend, zoals tanden poetsen en aankleden. Ze heeft fysiotherapie, ergotherapie, logopedie, maatschappelijk werk en psychische ondersteuning. Ze weet zich te vermaken met borduren en haken en is heel blij met post.

Zonder verdere verwachtingen ga ik 2021 in, een nieuwe jaar met nieuwe kansen. Weg met 2020In het revalidatiecentrum leert de Jong omgaan met de situatie en het te accepteren. Ze moet op tijd pauzes nemen en haar energie verdelen. Ze is blij dat haar dochter in het gebouw werkt en na het werk af en toe langskomt en zorgt voor haar was, huis en dieren. Het is humor dat vooral telt. Zo zei haar ‘buurvrouw’ eens: ,,Mijn rug is nog nooit schoon geweest. Hij moet gewoon glimmen.” ,,Humor en contact met elkaar houdt ons op de been.”

Of De Jong volledig herstelt, durft ze niet te zeggen. Voorlopig mag ze op een slechte dag alles overgeven aan de verzorging. Zaak is dat zij de dag goed doorkomt. ,,Ze zeggen dat ik te laat bel, maar als weduwe ben ik gewend alles alleen te doen. Ik ben van: Kom op! In de hoek zitten helpt niet. Het ongeluk zit in een klein hoekje, laat het daar, kom er uit, want het geluk ligt in de rest van de ruimte.” Ze verwacht onder behandeling te blijven van een longspecialist en rekent op een financiële knauw. ,,Zonder dat ik erom vroeg is dat een volgende domper. Ik hoop thuis weer wat te kunnen functioneren met dat beetje lucht dat ik heb en toe te passen wat ik hier leer. Ik zou blij zijn als ik met kerst thuis ben. Zonder verdere verwachtingen ga ik 2021 in, een nieuwe jaar met nieuwe kansen. Weg met 2020.”

Dankzij de Premium-abonnementen kunnen de journalisten van HoutensNieuws.nl extra verhalen maken. Het geeft de ruimte om net even dieper te graven, verder te kijken en meer tijd te nemen voor een uitgebreid artikel. Wilt u bijdragen aan deze vorm van kwalitatief goede lokale journalistiek? Word dan ook abonnee. Dat kan al vanaf 3,95 per maand via  https://www.houtensnieuws.nl/abon.../houtensnieuws/bestellen