Sikko Moltmaker uit Houten gaat voor de 52e keer naar de TT in Assen

HOUTEN Voor de 90e keer wordt komend weekend de TT in Assen gehouden. Sikko Moltmaker (73) uit Houten is er voor de 52e keer bij. Zelf heeft hij drie motoren, rijdt hij geregeld zijn rondjes door de regio en vorig jaar reed hij zelf nog op het circuit in Assen rond. 

door Agnes Corbeij

Sikko Moltmaker komt oorspronkelijk uit Noordlaren in Groningen en kwam in 1970 naar Utrecht om te werken op de afdeling diergeneeskunde van de Universiteit in Utrecht. Hij werkte daar tot aan zijn pensioen, 43 jaar, als dierverzorger en operatieassistent. Sinds 1974 woont hij met zijn vrouw in Houten. Samen kregen zij twee dochters. 

RONDJES OVER DE UITHOF In de jaren zeventig kreeg Sikko zijn eerste motor. ,,Iemand die op de afdeling parasieten werkte had een 125 cc staan, ik kreeg er een willempie helm bij.” Sikko vroeg een oefenvergunning aan, hij had nog geen motorrijbewijs. ,,Samen met die collega ging ik dan ‘s avonds naar de Uithof. We zetten de deuren van de grote gebouwen open en reden rondjes door de gang en dan weer buitenom. De schuur stond dan blauw van de rook. Daar wist de baas niks van natuurlijk.”

Met mijn motorrijbewijs was mijn kaart vol, ik heb alle rijbewijzen gehaald, tot dat van vrachtwagen aan toe.Deze eerste motor ging niet lang mee. ,,Hij ging steeds kapot, dus ik heb hem achterin mijn lelijke eend gegooid en naar mijn broer in Groningen gebracht. Hij heeft hem nog verkocht.”

VOL RIJBEWIJS Pas in de jaren tachtig werd het echt serieus. ,,In het blaadje van Campina Melkunie las ik toen de advertentie van een Kawasaki Z400 van een boer in Cothen. Die heb ik gekocht. Ik heb lessen genomen bij Barten in Bunnik en toen had ik mijn rijbewijs. Daarmee was mijn kaart vol, ik heb alle rijbewijzen gehaald, tot dat van vrachtwagen aan toe.”

Na de Kawasaki kwam een Suzuki VX800 en daar bleef Sikko lange tijd trouw aan. ,,Ik heb er achter elkaar vijf gehad. Als iemand me in die tijd vroeg wanneer ik nu eens een ander type zou aanschaffen, zei ik: ‘Als ik deze motor zat ben, ben ik mijn vrouw ook zat.’”

MONTEUR BIJ DE KOOP IN Toch kwam er een andere motor, een Ducati. En zijn vrouw bleef gelukkig wel. ,,Op een motorbeurs stond iemand uit Houten die een Ducati verkocht. Het nadeel van deze motor is dat er wel eens iets aan mankeert. Maar de verkoper vertelde me dat zijn zoon Ducati monteur is en in Houten woont. Dus als er iets mee aan de hand zou zijn, zou hij het snel oplossen. Ik heb de motor verkocht en zijn zoon doet nog steeds het onderhoud.”

De tweede Ducati van Sikko Moltmaker - Agnes Corbeij

Sikko houdt er ook van als zijn motor iets bijzonders heeft. Zijn oogappel is een Ducati 916 uit 1994, waar er niet veel van gemaakt zijn. Hij heeft een zadel met het patroon van de Italiaanse vlag, speciaal laten maken. Zijn andere motor heeft een spatbord met de Italiaanse kleuren. 

IJSJE HALEN Inmiddels heeft Sikko twee Ducati’s en een Yamaha. Hij is lid van Motorclub Nieuwegein en rijdt graag in zijn vrije tijd. ,,Soms belt een vriend die vraagt of we een ijsje gaan halen in Schoonhoven. Dat is een mooie route.” Ook rijdt Sikko graag richting Wageningen, Amerongen en een stukje A12 waar je nog 130 mag.

Ook in het buitenland heeft Sikko veel kilometers gemaakt. Een kampeerweekend met de motorclub of naar Duitsland of Frankrijk buiten de club om. ,,Volgend weekend gaan we ook weer naar Duitsland.” Maar ook reed hij op een gehuurde machine door India en Vietnam. ,,Wat je daar ziet, is echt schokkend. Ik vond het heel confronterend, die armoede.”

BUIKSCHUIVER Sommige motorrijders houden echt van touren en rijden niet snel. Sikko houdt wel van het racen. ,,Mijn oogappel, mijn favoriete motor, is een echte buikschuiver. Dat is prachtig.” Zelf heeft hij vorig jaar nog een paar rondjes gereden op het circuit in Assen. ,,Dat had ik nog nooit gedaan en nu kon het. Het was prachtig.”

Hij kijkt dan ook graag motorracen op televisie en is altijd van de partij bij de TT in Assen. ,,In 1968 ging ik er voor het eerst naartoe. Daarna ging ik in dienst en in 1970 haalde ik een aantal dienstkameraden over om mee te gaan. ‘s Avonds was er groot feest, dus we hadden genoeg gedronken. Omdat we een militair paspoort hadden, werden we zonder vragen toegelaten op de kazerne in Assen.”

ONDER HET BLOED Alle politie agenten en ME’ers die bij de TT in Assen aanwezig waren, sliep ook op die kazerne. ,,We moesten eerst op zoek naar een kamer waar nog niemand lag. Ik denk dat we 1,5 uur geslapen hebben. Toen stonden we tussen de politie en ME’ers bij de wasbak en gingen we weer naar het circuit voor de volgende dag. Niemand stelde vragen.” 

Sikko denkt met een grote glimlach terug aan deze tijd. De kamer werd niet helemaal netjes achtergelaten. ,,Een van mijn kameraden had een kies laten trekken de dag ervoor en door de drank was hij gaan bloeden. Het hele bed, kussen, alles zat onder het bloed.”

TRAINING Bijna alle jaren daarna was Sikko aanwezig bij de TT. ,,Een keer heb ik overgeslagen omdat er een gat in het dak van ons huis zat, er kwam een dakkapel op. En vorig jaar, toen ging het wegens corona niet door.” Dit jaar is ook nog anders. ,,Normaal ga ik gewoon naar de wedstrijd, nu ga ik alleen naar de trainingen op vrijdag en zaterdag.”

Kaarten voor de wedstrijd kosten gewoon honderd euro en de gezelligheid zal een stuk minder zijn. ,,Je moet op de tribune blijven zitten.” Daarom koos Sikko voor de trainingen. ,,Daar gaat het er ook om weg, want op zaterdag moeten ze laten zien wat ze in huis hebben om een goede startpositie te bemachtigen.”  

Donderdag vertrekt Sikko naar zijn broer in Noordlaren, waar hij zich ook zal laten testen. Ook al is hij al twee keer gevaccineerd, is dat toch een vereiste. ,,Ik heb het ervoor over.”