Lydia van Maurik bij het fort Werk aan de Waalse Wetering
Lydia van Maurik bij het fort Werk aan de Waalse Wetering ChristenUnie
column

Participeren

2 juni 2021 om 07:37 Opinie Raadspraat

De afgelopen maanden heb ik als vervangend raadslid gesprekken mogen meemaken over tal van onderwerpen. Een thema dat overal in voorbij komt, is ‘participatie en communicatie’. We zijn er maar druk mee. Co-creatie, burgerinitiatieven, referenda, ronde tafels, energietafels en Houtense werktafels: we participeren erop los.

Echt nieuw is participatie niet natuurlijk. Participeren betekent gewoon ‘meedoen’.

Iedereen moet de kans hebben om invloed te hebben op hoe dingen geregeld worden voor ons allemaal. Dat is democratie. De kunst is vooral om ervoor te zorgen dat iedereen in gelijke mate de kans krijgt om invloed uit te oefenen.

In de ideale situatie ga je als burgers open in gesprek over hoe je de samenleving inricht. Je zoekt naar ‘common ground’ en sluit waar nodig compromissen: iedereen blij. Maar de realiteit is natuurlijk ingewikkelder. Fijn samen brainstormen over mooie plannen wordt al snel een stuk lastiger als belangen botsen. Aan goede intenties geen gebrek, maar soms is de realiteit dat we vooral bezig zijn met het verdedigen van de eigen belangen. Dan sta je niet meer naast, maar tegenover elkaar. Soms ook zo scherp, dat de ‘common ground’ uit beeld raakt en de communicatie wordt vertroebeld door aannames, strategieën en soms ook achterdocht.

Frasen als ‘de leefomgeving is van ons allemaal’ klinken heel mooi en zijn een belangrijk uitgangspunt, maar scheppen ook onrealistische verwachtingen. Nederland schijnt erg goed te zijn in het sluiten van compromissen (het poldermodel), maar ieder compromis doet ook een beetje pijn. Die pijn hoort erbij en moeten we niet onder het vloerkleed proberen te vegen. Meestal is participatie en communicatie gewoon heel erg ingewikkeld. Dat is normaal; laat de vonken er maar afvliegen. Iedereen weet: in een relatie heb je pas echt een probleem als je niet eens meer de moeite neemt om ruzie te maken.

Heel af en toe ziet participatie eruit als een eerste verliefdheid. Recent mocht ik aanschuiven bij een update vanuit de ‘Energietafel’. De energietransitie: ook geen eenvoudig onderwerp. Een hele rij initiatieven deelden hun verhalen, worstelingen en dromen. Ze benoemden onomwonden zowel succes als falen en waren kritisch, maar zonder achterdocht of cynisme. Een groep gedreven mensen, realistisch, maar vol vuur. Ze deden allemaal hun eigen ding, maar maakten ondertussen wel elkaars zinnen af. Geweldig om te zien. Laten we hopen dat we dit soort energie vaak terugzien aan al die tafels waaraan we ‘participeren’. Dat maakt de pijn van het compromis een stuk beter te verdragen.

Lydia van Maurik, raadslid CU Houten

advertentie
advertentie