Vrijwilliger in beeld: Truus Wieman: ,,We schuwen de dood niet”

Naam: Truus Wieman

Leeftijd: vorige week 75 jaar geworden

Woonplaats: Houten

Dagelijks leven: Met pensioen

Voor: Hospice Houten

Toen het Hospice in Houten in 2011 haar deuren opende, was Truus Wieman één van de eersten die zich aanmeldde als vrijwilliger. Zij had namelijk al eerder in de krant gelezen dat er een Hospice in Houten zou worden gebouwd en had toen al besloten dat zij daar graag aan de slag wilde.

VROEGER Truus zit met een brede glimlach, samen met mede-vrijwilliger Jan Laval, aan tafel als zij begint te vertellen: ,,De zorg heeft mij altijd getrokken, maar ik was thuis de oudste en moest direct aan het werk na school. Maar toen ik op mijn 40e de kans kreeg om via een experiment de opleiding voor ziekenverzorgende te gaan volgen, aarzelde ik geen moment. Na afronding heb ik 25 jaar als ziekenverzorgende bij dementerenden gewerkt. Toen ik met pensioen ging wilde ik eerst een jaar vrij zijn en wachten met vrijwilligerswerk, maar ik heb het krap een half jaar volgehouden, toen meldde ik mij aan bij het Hospice. Inmiddels heb ik een lintje mogen ontvangen voor mijn vrijwilligerswerk, voor de Zonnebloem, mijn werk in de kerk en nu het Hospice.”

COMBINEREN ,,Ik ben alleenstaand dus ik kan dit werk prima combineren met mijn andere bezigheden.” Op de vraag of zij een klankbord mist zegt zij: ,,Ik had het vroeger al dat ik op de fiets naar huis mijn frustraties kwijtraakte voordat ik thuiskwam. Dat heb ik nu nog, maar eigenlijk heb ik alleen maar voldoening van dit werk. Ik wandel regelmatig met mijn zus, dan bespreek ik wel eens iets, maar niks diepgravends hoor, dat hoeft niet.”

VIEREN ,,Dit werk in het hospice zit onder mijn huid, iedereen zegt ook dat ik straal als ik over mijn werk praat. Die laatste zorg is zoiets speciaals! Ik voel het als een eer dat ik dit mág doen, iemands hand vasthouden en laten voelen dat ik er ben in deze laatste fase. Dat is mooi. Ik denk regelmatig aan een soort van motto van ons, Jan heeft dat ooit aangehaald: ‘Wij schuwen de dood niet, maar vieren het leven zolang het kan.’ Dat is eigenlijk precies wat ik bedoel, want vanuit het ziekenhuis worden dagen aan het leven toegevoegd maar wij voegen leven aan de dagen toe. Het is hier warm, gezellig en er worden grapjes gemaakt.

MAATSCHAPPIJ Truus en Jan vullen elkaar aan:,,Als patiënt weet je waarom je naar het hospice komt, je komt nu eenmaal niet voor een verkoudheid en je weet wat er gaat gebeuren. De meeste levensvragen zijn al beantwoord. En als je vanuit dat oogpunt in zo’n zorgzame omgeving in rust kan toeleven naar het einde is dat een waardevolle toevoeging. Eigenlijk verdient iedereen zo’n einde.”

door Rina Knopper