SV Houten viert jubileum

HOUTEN Voetbalclub SV Houten bestaat 85 jaar. De familie Zumbrink is vanaf dag één betrokken bij de club. Voor de familie is het zo klaar als een klontje: "er is maar één voetbalclub in Houten."

Mieke van Rooijen

Pap, mag ik naar de wc?" vraagt de zesjarige Levi Zumbrink aan zijn vader Mike. "Natuurlijk jongen, je weet de weg." En of Levi de weg kent. Sinds twee jaar is hij voetballend lid van de Houtense blauw-witten. Hij volgt hiermee zijn vader en opa op.

John Zumbrink is enorm trots op zijn kleinzoon. "En de kantine weer regelmatig binnenstappen, het blijft gezellig he? Al is de club de afgelopen jaren wel groter geworden."

WACHTLIJST Vrijwilligster Suzan Nieuwenhuizen beaamt dit. Een kwart eeuw geleden begon ze als leidster van haar zoons' team. "Destijds waren er wachtlijsten voor leden. Als ouders te hulp schoten, kregen kinderen voorrang om te gaan spelen."

Tegenwoordig is ze voorzitter van de kantine-commissie en houdt ze het aantal leden bij als ledenadministrateur. Ze zet een grote wasmand met Houten-shirtjes op een kantine-tafel. "Dit kan wel even tussendoor." Ze vertelt dat ze gemiddeld dertig uur per week in de voetbalclub steekt. "Steevast zitten we op 1500 leden. Maar het aantal vrijwilligers, dat zie je afnemen. Dat is ontzettend jammer."

GRENSRECHTER Opa John Zumbrink ruilde zijn voetbalschoenen in de loop van de tijd in voor een vlag: hij werd vaste grensrechter van het eerste elftal. "Dat waren ontzettend mooie tijden", zegt zijn zoon Mike. "Ik was zowel de zaterdag als de zondag hier te vinden. Altijd gezellig."

"Als ik maar een bal zag, was het goed. Dat kon als voetballer, maar ook als leider of als grensrechter", zegt John Zumbrink. "Maar als ik erbij betrokken ben, wil ik er voor duizend procent voor gaan. Op een gegeven moment kon ik het niet meer combineren met mijn werk: ik stopte ermee."

DORPSCLUB Tot twee jaar geleden. Toen zijn kleinzoon zijn voetbalschoenen aantrok, waren zowel John als Mike Zumbrink er als de kippen bij. "Het was ruim vijftien jaar geleden dat ik de kantine voor het laatst binnenstapte. Ik moest even wennen aan de vernieuwing van het clubhuis." Hij lacht. "Al met al vooruitgang, maar mijn liefde is er voornamelijk voor de oude, kleine dorpsclub."

De oorspronkelijke kleine club begon in 1933, waarbij de oom van John, Jan Zumbrink, betrokken was. "Daar hangt ook een foto van in de kantine he?" zegt Mike enthousiast. "Ik ga kijken", reageert zijn zoontje Levi. De ogen van de drie Zumbrinks twinkelen.

PASSIE Mike Zumbrink koos ervoor om nog een stapje verder te gaan: hij werd trainer van zijn zoons' team. "Maar de passie voor de bal komt bij Levi van binnenuit. Ik dring dit niet aan hem op. Maar er was geen twijfel over mogelijk: als hij wilde voetballen, zou dat wel bij de SV zijn." Hij valt een moment stil en lacht. "Er is maar één club in Houten he?"

"Vrijwilligers zijn we dus erg blij mee. Uit liefde voor de club probeer ik iedereen zijn weg te laten vinden bij Houten", Nieuwenhuizen vouwt een blauw Houten-shirt op als ze haar verhaal vervolgt. "Die blije gezichten, daar doe je het voor. En de kampioenschappen en feestjes, dat is echt de kers op de taart."

AFFINITEIT Ze benadrukt dat de rijke geschiedenis van de voetbalclub in het voordeel van de club werkt. "Natuurlijk zijn er concurrerende verenigingen, maar omdat veel oud-Houtenaren ooit bij de club hebben gespeeld, hebben ouders affiniteit met ons."

Zo ook vader Mike en grootvader John Zumbrink. "We geven het clubgevoel generatie op generatie door." En wie weet geeft de zesjarige Levi de liefde voor de club ooit weer door aan zijn kinderen. Maar eerst stelt Levi zelf concretere doelen voor zichzelf op. "Ik wil spits worden bij Ajax!" roept het talent enthousiast door de kantine van de jubileumclub.