Twintigtwintig

het jaar twintigtwintig

terug naar het ’t begin

we rolden als vanouds

een schoon nieuw jaar in

“nieuw” tussen haakjes

het was nog als weleer

eens even wat anders

dat kon nog wel een keer

een klein monster, ver weg in China

onzichtbaar, werd met miljarden actief

nee niet hier, het zal daar wel blijven

dachten wij Houtenezen heel naïef

het kwam voor het maart was, benam ons

de adem, kreeg onze geliefden in zijn macht

al schitterde buiten het licht door de bloesems

de kus werd verboden, een handdruk verdacht

op afstand knuffelen met twee handen

op de borst, als troost in zware tijden,

met corona sluipt eenzaamheid binnen

aangrijpende beelden van onmenselijk lijden

niet aanwezig kunnen zijn bij dierbaren

zorgverleners worden onze nieuwe helden

in een tijd van onzekerheid angst en verdriet

maatregelen ter bescherming gelden

we hopen op een mooi en veilig jaar

waarin het virus zich laat bedwingen

de huizen en harten opengaan

en iedereen uit volle borst mag zingen

we wensen jou en de jouwen gezondheid

overvloed en vrede in een nieuwe vorm

er komt een dag waarop rozen bloeien

met vrijheid en liefhebben als natuurlijke norm

Voor ieder een mooi twintig eenentwintig

Maak mooie momenten bijzonder.

Coproductie Dorpsdichters, 27-12-2020