Licht in Herinnering Houten: ,,We delen hetzelfde verdriet.”

HOUTEN Waar vorig jaar een grote groep mensen bij elkaar kwam om hun geliefde te herinneren, werd dit jaar in zeer besloten kring aandacht besteed aan Licht in Herinnering dat samenvalt met Wereld Lichtjes dag. Op 13 december verzamelden zich de nabestaanden van twee overleden inwoners uit gemeente Houten, burgemeester Gilbert Isabella en organisatoren Anneke Schaap, Amanda van Putten van Bloemsierkunst-Amanda en Co en Henk van Bentum. Zij kwamen samen bij een kerstboom aan het begin van begraafplaats Oud Wulven om een herinnering in de boom te hangen.

door Irene van Valen

HERINNERING Monuta Uitvaartverzorger Anneke Schaap opende het samenzijn: ,,Al is de vorm van Licht in Herinnering dit jaar anders, bedankt dat u er bent om uw dierbare te herinneren. Niet alleen jullie maar iedereen in de gemeente Houten kan tot 6 januari aanstaande op hun eigen manier en in hun eigen tijd naar de begraafplaats komen om hun geliefde te herinneren. Bij de boom ligt een bakje met kerstballen of hangers, daarop mag u een herinnering schrijven en in de boom hangen.” Anneke bevestigde dat het niet mee valt om bewust bezig te zijn met het gemis van een dierbare, hoewel het samenzijn daarin fijn is.

SYMBOLISCH Na Anneke kreeg Isabella het woord. ,,We zijn hier om stil te staan bij wat ons overkwam. Licht in Herinnering samen beleven is mooi. Deze coronaperiode heeft het afscheid van dierbaren niet mooier gemaakt. Zeker tijdens de eerste golf, waarin we onze ouders niet mochten bezoeken was zwaar. Gelukkig is dat teruggedraaid. Toch beleven mensen droeve tijden, want een dierbare verliezen is moeilijk. Dit samenzijn is een moment om stil te staan bij wie we verloren hebben, terwijl we weten dat morgen het leven door gaat. De pijn verzacht, de herinnering blijft en verdriet mag er zijn. We beseffen dat het leven vergankelijk is. Wat we hier doen is symbolisch, maar we delen het verlies van een dierbare. Koester uw herinneringen en warme gevoelens, bewaar ze in uw hart. Ik wens u sterkte.” Vervolgens las Anneke Schaap het gedicht Testament van Bram Vermeulen voor, waarna een minuut stilte in acht werd genomen. Na de stilte stak Isabella de boom aan en hing een herinnering in de boom. Daarna volgden om beurten de aanwezigen.

WENSEN Wil Goebertus vertelde dat haar vader op 18 november in de Loericker Stee stierf. Hij was 85 jaar oud. ,,Het was heftig. Je wilt je ouders nooit kwijt, zeker niet door corona”, vertelde Wil. ,,Het afscheid was mooi en via livestream te volgen. Dat was bijzonder, want vanuit verschillende landen volgden familieleden de uitvaart.” Wat rust gaf in het afscheid van haar vader, was dat Wil, haar man en haar broer de wensen van hun ouders kenden, omdat die al eerder besproken waren. Anneke Schaap bevestigt dat het voor nabestaanden houvast biedt de wensen voortijdig te bespreken. ,,Zij weten dan dat wat zij doen goed is.”

DANKBAAR Lenie van Dort verloor haar man op 23 april. Daarmee verloor dochter Christel haar vader. Lenie had corona en besmette haar man. ,,We zouden dit jaar 50 jaar getrouwd zijn. We wisten dat hij corona niet zou overleven vanwege gezondheidsproblemen. Hij stierf binnen anderhalve week. Omdat ik zelf corona had, mocht ik niet mee naar het crematorium. Christel ging wel mee.” Lenie besloot thuis te blijven en voor haar man te zorgen. Christel bezocht haar vader eerst via het raam. Tot ze de beschikking kreeg over beschermende kleding en naar binnen kon. Niemand anders mocht binnen. ,,Het was heel zwaar en eenzaam. Ik stond alleen in mijn zorg”, zei Lenie. Meneer van Dort lag thuis opgebaard in de serre. Mensen konden buiten langs het raam lopen en op die manier afscheid nemen. Christel vertelde: ,,Ik heb mijn vaders hand nog vast kunnen houden en hem in de ogen kunnen kijken, al was het met beschermende kleding aan. Mijn broers en zussen konden dat niet, dat maakt het verwerken van verlies moeilijker. Dat niemand anders binnen mocht was zwaar”, zei Christel. Beide waarderen en zijn dankbaar om het initiatief van Licht in Herinnering. ,,Het helpt ons om het verdriet een plekje te geven. Dat we allemaal met hetzelfde verdriet hier zijn is bijzonder.”