Kettinggesprek: ,,We leven niet voor onszelf"

HOUTEN Stilzitten kan Gisèle Landman niet. Ze wil helpen waar mogelijk, houdt van kinderen en is in voor nieuwe dingen. In al haar drukte is een hobby geen overbodige luxe, hoewel ze zelfs daarin wil delen en verbinden. Boven alles is het geloof de rode draad in haar leven. Over hobby's gesproken, we starten met de vraag van Maarten Zijdel.

Irene van Valen

Op welke wijze heeft het schrijven of handletteren een positieve bijdrage in het leven van jezelf of anderen? Door creatief bezig te zijn, verandert mijn focus en kan ik dingen verwerken. Dat ontdekte ik als puber door te kalligraferen. Ik vond het tof iets te creëren. Eigenlijk ben ik altijd wel in voor nieuwe dingen. Zo ontstond het idee om een workshop handletteren te geven en daarmee anderen iets aan te bieden en de verbinding met elkaar te zoeken. Ik bedacht dat het leuk zou zijn om die workshop te houden in Sjofar, de christelijke boekhandel op het Rond.

Wat is handletteren? Het heeft wel iets weg van kalligrafie. Het is tekenen van letters en woorden. Je schrijft ze mooi en zet ze zo bij elkaar dat het een prachtig plaatje vormt. Iedereen kan het; door oefenen word je beter. Daarnaast ben ik gestart met Biblejournaling. Daar waar een tekst of gedeelte uit de Bijbel me raakt, schilder of handletter ik iets direct in de Bijbel. Het gaat dan niet om hoe goed het er uit ziet, want anderen krijgen het niet te zien, maar om het plezier dat ik er aan heb. Op deze manier kom ik los van het leven dat me soms leeg slurpt en krijg ik nieuwe energie.

Door workshops wil je mensen verbinden, is dat ook wel eens lastig geweest? Waar ik mijn geloof graag verbind aan alledaagse dingen, wordt dat niet altijd door anderen gewaardeerd. Daarom vroegen we onszelf af of we een handletterworkshop wel moesten verbinden aan de boekhandel. Er zijn echter veel handletterworkshops te volgen, waar het geloof niet aan gekoppeld wordt, wij willen dat juist wel. Soms maak ik mee dat mensen me in mijn waarde laten als ik iets over mijn geloof deel, waarna een verrassend gesprek volgt. Dat blijft boeiend!

In het begin zei je altijd in te zijn voor iets nieuws, vertel eens? We zijn als gezin begonnen met het traject voor pleegzorg. We volgen de DOPopleiding bij Stichting Timon. Daarin leren we over de verschillende aspecten van pleegzorg, zoals wat erbij komt kijken, het proces van verlies en rouw en seksuele opvoeding. We doen veel via e-learning en moeten veel lezen. Ik hoor over situaties die me diep raken. Bijvoorbeeld een ernstig verslaafde moeder die een kind krijgt. Het kind wordt met hechtingsproblemen en verwaarlozing op de wereld gezet.

Maakt dat je niet bang voor pleegzorg? We doen dit als gezin, want wij gunnen anderen de onderlinge liefde die wij ervaren en zijn een stabiel gezin. Het zal niet altijd gemakkelijk zijn. We kunnen te maken krijgen met drukke kinderen of huilbaby's. Daarbij zeg ik eerlijk dat ik echt niet tegen huilbaby's kan. Ik geloof echter dat juist omdat we hier als gezin voor gaan en voor anderen willen leven, dingen op ons pad komen. Zoals het opvangen van een kind voor een weekend. Hoe dan ook zijn wij beschikbaar en misschien besluiten we op een dag toch te stoppen.

Heb je te maken gehad met een situatie die je werkelijk niet zag zitten? Wij hebben lange tijd in Amsterdam gewoond. Zo'n acht jaar geleden zei Gerard, mijn man, dat hij wilde verhuizen. Hoewel ik het met hem eens was dat de stad geen veilige plek was voor onze vier kinderen, was verhuizen voor mij geen optie. Wel zetten we ons huis te koop. Vier jaar lang heeft het te koop gestaan wat veel onrust rondom bezichtigingen gaf. Toen we hoorden van een poging tot verkrachting van een 72-jarige vrouw in de straat waar ik regelmatig met de kinderen doorheen liep, was ik klaar voor de verhuizing en vonden we kopers voor ons huis. We wonen nu drie jaar in Houten.

Wie wil jij de volgende keer in het kettinggesprek terug zien en welke vraag heb je? Anja Reijersen van Buuren heeft ervaring in de pleegzorg. Ik wil graag weten wat haar persoonlijke drijfveer is om te kiezen voor pleegzorg.