Kettinggesprek: ,,Ik lach hard als ik val"

HOUTEN ,,Een docent die op z'n plaat gaat, ziet er natuurlijk belachelijk uit, maar lach hard", zegt Maarten Zijdel. ,,Uiteraard baal ik vreselijk als ik onderuit ga, maar mijn levensmotto blijft: het glas is halfvol. Hang zelf de slingers op, al zit het nog zo tegen."

 door Irene van Valen

Je loopt met een rollator, waarom is dat? Ik heb MS, een chronische aandoening aan het zenuwstelsel. Dat heb ik voor 95% geaccepteerd. De overige 5% zit in het moeilijk accepteren van hulpmiddelen. De rollator was voor mij iets voor ouderen. Nu ben ik als 41 jarige er afhankelijk van. Erover bakkeleien of wakker liggen om mijn onmogelijkheden, maakt mij echter geen leuke vent. Daarom kies ik voor een leven waarin het glas halfvol is. Ik wil beoordeeld worden op wat ik kan en niet op wat mijn benen niet meer kunnen.

Hoe houd je die optimistische houding vol? Mensen dragen me en ik geloof dat God er voor me is. Soms in mensen die onverwacht van betekenis zijn, zoals een paar weken gelden. Ik viel op straat, omdat mijn been dienst weigerde. Op eigen kracht opstaan lukte niet. Drie mensen hielpen me overeind. Schaamte en dank lagen dicht bij elkaar. Ik vind hulp geven makkelijker dan hulp vragen. Soms zie ik God in mensen die spullen aanreiken, zoals mijn rollator. Die stond in de schuur bij een collega.

Hoe reageren jongeren op je handicap? Ik ben leerkracht rekenen, Nederlands en Burgerschap op het Nimeto in Utrecht. Een vakschool met zes creatieve en technische opleidingen. Tijdens de eerste les bespreek ik dat ik een keer op mijn plaat kan gaan. Ik wil dan dat we er allemaal hard om lachen, want het relativeert de situatie. Door open te zijn ontstaan bijzondere gesprekken over hun ervaringen met ziekte in hun omgeving.

Komt je geloof op school ter sprake? Zodra in mijn lokaal een vloek klinkt, grijp ik in. Bij mij wordt niet gevloekt. Wil je dat toch, zeg dan maar pindakaas. Zo ontdekken leerlingen dat ik christen ben en ontlok ik reacties of komen leerlingen ervoor uit dat zij ook tegen vloeken zijn. In gesprek vroegen leerlingen zich eens af hoeveel van hen christen waren, waarop ongeveer de helft van de klas de hand op stak. Zelfs leerlingen spreken elkaar aan. Zo stootte een leerling een andere aan en zei: ,,Vloeken doe je niet in deze les."

Cees Stal vraagt waar jij de energie vandaan haalt om je in te zetten voor kinderen in de buurt? Naast mijn fulltime baan, geef ik bijles. Kinderen te zien groeien en glimlachen als iets lukt is mooi. Ik stimuleer ze graag om het beste uit zichzelf te halen. Zoals ik ook het beste uit mezelf haal. Ik kan streng zijn, omdat ik volledige inzet eis en afspraak is afspraak. Hun groei hoeft niet snel, maar wel vooruit. Ik help hen door frustraties heen en zie ze groeien door mijn hulp bij het leren van studievaardigheden of door de de eigen onmogelijkheden te leren accepteren. Dat geeft mij energie.

Leeft er nog een kind in jou? Ik speelde 20 jaar lang vol overgave zwarte piet tijdens de intocht van Sinterklaas. Voor kinderen bestaat de wereld uit dromen. Ze geloven graag in Sinterklaas. Hun wereld is puur, ze doen niet moeilijk. Ik vind het jammer dat die traditie over de rug van goedgelovige kinderen bediscussieerd wordt. Voor wie eerlijk kijkt naar het verhaal van de heilige Nicolaas van Mira, ontdekt geen enkele vorm van slavernij, maar een positief verhaal. Hoewel ik ook snap dat door herinneringen aan slavernij en discriminatie mensen verdriet hebben. Discriminatie raakt mij.

Waar raakt discriminatie jou? Door mijn ziekte. Het maakt mijn leven duur. Ik wil op vakantie kamperen, maar het moet luxer, dus duurder. Toen ik via de WMO in aanmerking wilde komen voor een elektrische loopfiets, kwam ik er niet voor in aanmerking als MS patiënt. Wel voor een scootmobiel. Ik wilde echter een elektrische loopfiets, omdat ik dan in beweging blijf en waar nodig op de elektrische motor terug kan vallen. Door een crowdfunding en vanuit eigen middelen kocht ik een loopfiets. Mijn verbolgenheid werd gehoord door Jocko Rensen, toenmalig wethouder in Houten. Door hem werd ik als ervaringsdeskundige lid van de WMO werkgroep, waar ik Cees Stal van ken.

Wie wil jij volgende keer in het kettinggesprek terug zien? Je mag naar Gisèle Landman. Zij is creatief en weet meer over handletteren. Mijn vraag aan haar is: Op welke wijze heeft het schrijven of handletteren een positieve bijdrage in het leven van jezelf of anderen?