Annelies en Lucas poseren met hun twee zoontjes Olivier en Jens voor hun houten huis aan de Koningslaan.
Annelies en Lucas poseren met hun twee zoontjes Olivier en Jens voor hun houten huis aan de Koningslaan. Tanja Vlieger

Wonen in een 'kringenwetwoning'

8 augustus 2019 om 07:25 lokaal

HOUTEN Aan de Koningslaan tussen Utrecht en Bunnik staan twee houten huizen. Het vignet 'monument' verraadt dat het om bijzondere houten huizen gaat. Ze zijn gebouwd in 1924 en 1926 en omdat ze binnen een straal van 600 meter van Fort Vechten liggen, mocht alleen de schoorsteen van steen zijn. In tijd van oorlog kon het huis snel afgebroken worden om een vrij schootsveld vanaf het fort te hebben. Lucas en Annelies wonen sinds 2014 in zo'n bijzonder houten huis.

Tanja Vlieger

Ooit afgevraagd hoe het komt dat het gebied ten oosten van de stad Utrecht zo groen is, en minimaal bebouwd? Dat komt door de zogenaamde Kringenwet. De wet had als doel het vrijhouden van het schootsveld rondom vestingwerken. Bijvoorbeeld rondom Fort Vechten en Fort Rijnauwen mocht lange tijd niets gebouwd worden. Deze forten maken deel uit van de Stelling van Utrecht, die in de negentiende eeuw aan de oostkant van Utrecht is gebouwd. De Stelling van Utrecht zorgde er met andere verdedigingswerken uit de Nieuwe Hollandse Waterlinie voor dat het westen van Nederland beschermd kon worden tegen aanvallers uit het oosten door een muur van water van Zuiderzee tot Biesbosch te creëren.

In de Kringenwet van 1853 waren afspraken gemaakt over drie verschillende zones rondom verdedigingswerken, de zogenaamde Verboden Kringen. Binnen een straal van 300 meter mocht alleen gebouwd worden met hout en riet, binnen 600 meter mocht alleen de fundering en de schoorsteen van steen zijn. Binnen een straal van 1000 meter moest er toestemming gevraagd worden aan de Minister van Oorlog over het aanleggen of wijzigen van wegen of spoorlijnen. In 1951 werd de Kringenwet opgeschort en in 1963 definitief ingetrokken. Niet toevallig zijn in 1962 de plannen voor de wijk Lunetten ontstaan.   

Gevoelsmatig is Fort Vechten ver bij Lucas en Annelies vandaan: je moet een heel eind omrijden vanwege de spoorlijn en de A12. Hemelsbreed is het echter maar 600 meter. Vroeger liep er een pad, het Dalpad, van de houten huizen aan de Koningslaan richting het fort. In het huis van Lucas en Annelies woonde toen de familie Veenbrink. Grote kans dat één of meer van de vroegere bewoners, werkzaam waren op het fort.

Na een lange zoektocht naar een betaalbaar huis net buiten Utrecht met toch veel privacy, werd in 2014 eindelijk dit huis gevonden. Ze hadden de hoop al bijna opgegeven, maar toen kwam opeens dit droomhuis voorbij. Er moest veel aan gebeuren, maar Lucas en Annelies zijn er vrijwel meteen gaan wonen. Alles stukje bij beetje opgeknapt. Kaal getrokken, en vervolgens geïsoleerd, zoals de muren en de vloer.

Dat ze een monument in handen kregen, wisten ze wel, maar wat dat precies voor gevolgen had? Lucas: ,,In principe zijn we nog niet tegen heel veel dingen aangelopen." Geen schatten, of authentieke bouwconstructies ontdekt. Eerder andersom: binnen in huis was zoveel op een houtje touwtje manier opgelost, met veel restmaterialen en goedkope spaanplaten, dat ze niet echt meer onder de indruk waren van de monumentstatus van het pand. Het huis leek wel een insectenhotel, zoveel insecten vonden ze in de houten constructie. Gelukkig geen boktorren of termieten, maar wel veel lieveheersbeestjes. ,,En er was eens een hoornaar met een nest, die hoorde je goed brommen."

Maar goed, dat alles van hout is, is eigenlijk wel makkelijk. ,,Je hoeft niet moeilijk te doen met een klopboor, maar je kan alles heel makkelijk vastschroeven." Dat hout in beweging is, merken Lucas en Annelies aan alles. Helemaal toen de goederentrein nog vaak langs kwam. ,,Dan lag je letterlijk te trillen in bed." Lucas en Annelies hebben de balken onder hun slaapkamer flink verstevigd en voelen nu een stuk minder trillingen van het spoor. Dat ProRail de sloot heeft uitgediept aan hún kant van het spoor, dat scheelt ook een stuk. De trillingen worden nu minder doorgegeven via de grond. En als klap op de vuurpijl rijdt de goederentrein die het hardste kon denderen er ook bijna nooit meer.

Het is nu al heerlijk wonen in het houten huis, maar klaar zijn ze nog niet. Het dak wordt het volgende project. Lucas wil wel graag nieuwe pannen, dakisolatie en zonnepanelen. ,,Een houten huis zonder isolatie is niet meer van deze tijd. Ik vind het gewoon zonde om zoveel te stoken, ik wil isoleren."   

advertentie
advertentie