Jubilaris neemt afscheid

HOUTEN

NGK De Lichtboog bestaat 30 jaar en 25 jaar daarvan was ds. Dick Westerkamp de voorganger. In het weekend van 22 en 23 september wordt dat gevierd met een symposium, een feest en afscheidsdiensten.
Wie is die man die zo verbonden is met deze gemeente? In gesprek over de Paardenkopnevel en de Heilige Geest. 

door Tanja Vlieger

Op het moment dat Dick en zijn gezin in 1993 in Houten kwamen wonen, had hij pas vlak daarvoor besloten gemeentepredikant te worden. "De Lichtboog is dus mijn eerste en laatste gemeente." Er ging een roerige periode aan vooraf, met zendingswerk in Oeganda en Rwanda. Omdat hun oudste zoon Jonathan de middelbareschoolleeftijd had bereikt, keerden Dick en Jeannette met hun kinderen terug naar Nederland.

PAARDENKOP Dick: "Ik had wel theologie gestudeerd, maar niet om predikant te worden. Ik had juist veel twijfels en vragen." In zijn jeugd beleefde hij het geloof als iets aan de buitenkant. Zijn zusje overleed op 14-jarige leeftijd na een vervelend ziekbed. Hijzelf was toen 8 jaar. Het huwelijk van zijn ouders strandde daarna. Dick vroeg zich af: "Kun je wel in God geloven als je niet weet of hij te vertrouwen is?" Het hield hem zo bezig dat hij besloot theologie te gaan studeren.

In zijn eerste studiejaar kwam hij pas echt tot geloof. Het zien van een foto van een stukje melkwegstelsel, met daarop de Paardenkopnevel, markeert het moment. Dick realiseerde zich ineens hoe groot het heelal moet zijn. "Hoe kan ik als klein nietig mens een appeltje te schillen hebben met God, als hij zo groot en almachtig is dat hij het heelal kan maken?" Vanaf dat moment was de vraag over het lijden in de wereld niet beantwoord. Maar in plaats van óver God te praten, praatte hij mét God.

PREDIKANT In Afrika bezocht het echtpaar een zendelingenconferentie waar baanbrekende opvattingen werden verkondigd: 'Vergeleken met de kerk van het Nieuwe Testament zijn we een krachteloze kerk. Moeten we niet veel meer verwachten van de Heilige Geest, juist ook voor de praktijk?' "Die conferentie opende onze ogen." Dick nam later deel aan een programma in Engeland, waar hij aan den lijve kon ervaren hoe de Heilige Geest in een kerkelijke gemeente kan werken. En eigenlijk door wat hij daar zag gebeuren, besloot hij predikant te worden. In Houten was een vacature, de rest is geschiedenis.

MIDDAGDIENST Toen Dick begon had de Nederlands Gereformeerde Kerk Houten geen eigen kerkgebouw. Juist op dat moment moesten ze uitwijken naar de Opstandingskerk, enige beschikbare tijd was om 14 uur. Hoewel sceptici misschien dachten dat het de ondergang van de gemeente zou betekenen, werkte het juist andersom. Van de 300 leden destijds, was de helft kind in basisschoolleeftijd. Vooral de pubers, die 's ochtends niet makkelijk uit hun bed kwamen, waren 's middags wel bereid mee te gaan. Sterker nog: ze namen hun vrienden mee! Het was de start van een exponentiële groei.

HEILIGE GEEST Wat ook meehielp was de Alpha-cursus. Overgewaaid uit Engeland, is Alpha de manier om met elkaar -gelovigen en niet-gelovigen- in gesprek te gaan over grote en kleine levensvragen.
Dick herinnert zich de eerste Alpha conferentie in 1998, waarvoor een gemêleerd gezelschap van Nederlandse én internationale afkomst naar Houten kwam. "Onze jongeren die bij het diner in De Heemlanden hadden geholpen, vroegen zich af wat zich allemaal op deze conferentie afspeelde, dus na de afwas slopen ze de Opstandingskerk binnen en namen plaats op de galerij." Even later werd vóór in de kerk de mogelijkheid geboden voor gebed en handen opgelegd te krijgen, onverwachts gaven de jongens daar massaal gehoor aan, en werden de meisjes overmand door emoties. "Er was geen ontkomen aan, de Heilige Geest was daar aan het werk. De 15-16 jarigen hadden het allemaal gevoeld, en het effect was blijvend. Niet lang daarna begonnen we onze eerste 'Youth Alpha'."

LICHTBOOG Sinds 2008 heeft de NGK Houten haar eigen gebouw: De Lichtboog. "In de natuurkunde is 'lichtboog' een bekend begrip: Als je twee staven elektrisch onder spanning zet, dan ontstaat er een magnetisch veld. Er loopt een vonk, een lichtlijn, tussen die staven omhoog. Een andere naam voor hetzelfde verschijnsel is Jacobsladder. Dat woord verwijst naar het Bijbelse verhaal waar Jacob droomde over een ladder uit de hemel. De steen waarop hij zijn hoofd te slapen had gelegd, noemde hij Bethel, oftewel 'Huis van God'. Dick: "Toch mooi om die link te ontdekken in de naam van de kerk, die we in eerste instantie kozen vanwege de buurt met allemaal 'bogen' in de straatnamen."

AANSPREKEN Inmiddels zit de NGK op zo'n 2000 leden en op zondag zijn er maar liefst drie diensten. Een iets traditionelere om 9:15 uur, een gezinsdienst om 11:30 uur en om 14 uur mogen de remmen los, wat betreft het volume en de stijl van de dienst. Elke dienst trekt zijn eigen type bezoekers.
De vraag die soms in dit kader wordt gesteld: "Waarom zo gescheiden, we zijn toch één gemeente? We ontmoeten elkaar niet meer." Dick ziet juist heel erg de kracht: "Wanneer je in één dienst alle ingrediënten samen probeert te smelten, heb je kans dat je niemand meer aanspreekt, dan ben je verder van huis."

VIOOL Nu Dick stopt als voorganger in Houten, is er weer meer tijd voor muziek. De vioolkoffer van vroeger staat al klaar in de studeerkamer.