De Waterpas: ,,Nog één grote klus”

ZEIST We ontmoetten Frank en Olga Vis in een vakantiewoning in Zeist vlak voordat zij naar Drenthe vertrokken. Frank ging 1 juli met pensioen waarmee na twintig jaar een eind kwam aan Klusbedrijf De Waterpas. Het paar verliet Houten, maar niet zonder een terugblik en woord van dank voor het vertrouwen.

Irene van Valen

Twintig jaar geleden startte Frank met klusbedrijf De Waterpas, omdat hij zag dat er behoefte was aan een aannemer voor kleine klussen. ,,Dat maakte het bedrijf niet levensvatbaar, want ik reed meer rond dan dat ik uren maakte. Ik rekende geen voorrijkosten, maar factureerde wel altijd minimaal een uur, al was ik tien minuten bij iemand binnen.” Door grotere klussen aan te nemen en die te combineren met kleine klusjes werd het financieel aantrekkelijk voor Frank. Hij nam in die twintig jaar drie klussen aan die zo’n drie maanden in beslag namen. Denk aan het volledig strippen en opbouwen van een huis. Veel vaker ging het om klussen van twee tot drie weken waarbij hij badkamers en toiletten vernieuwde, naast vele kleinere klussen. Frank zat nooit zonder werk. Daarom nam hij met het pensioen in het vooruitzicht vanaf januari dit jaar geen nieuwe klussen aan. Hij had werk tot de laatste dag en sloot af met precies 1000 klanten. ,,Het voelde alsof ik klanten in de steek liet en ik wist geen goede opvolger.”

MISCALCULATIE Een klus die tegenzat was die waar hij een zolder moest verbouwen. ,,Het bezorgde me nachtmerries. Ik calculeerde de tijd verkeerd, waardoor de klus veel langer duurde dan gedacht. Mijn stukadoor was te druk om te helpen en stuurde een ander die het werk niet alleen afraffelde, maar er ook een bende van maakte. Daardoor had ook de schilder meer werk. Ik werkte in eigen tijd door, zodat anderen verder konden.”

ONVERGETELIJK Een klant waar Frank met plezier aan terugdenkt, is die bij wie het overleggen over de klussen en de samenwerking niet alleen goed verliep maar ook door de jaren heen bleef bestaan. Deze klant woonde in Utrecht en vroeg Frank de tegels in de douche te vervangen. Vervolgens verhuisde deze klant naar Vleuten waar Frank opnieuw het nodige deed. Weer later vroeg de klant: ,,Behoort Den Haag tot je werkgebied?” Frank antwoordde: ,,Voor jou wel.” Hij kreeg de opdracht een oud huis terug te brengen naar de jaren 50 stijl en kamers en suite te maken. Dat houdt in dat de huiskamer werd verdeeld in een voor- en achterkamer, met twee schuifdeuren als scheiding. Deze deuren schoven achter een kast open. Frank maakte de kamers en suite om na weer een periode te horen dat de man het huis verkocht. Maar alleen aan iemand die beloofde die kamers en suite te houden. En zo geschiedde; een ouder echtpaar kocht het huis. De klant verhuisde naar Alphen aan de Rijn, waar Frank opnieuw zijn werk kon doen.

ONDERNEMEN Naast het letterlijke kluswerk, vroeg de administratie serieuze aandacht. ,,Er zit een groot verschil tussen je werk goed kunnen en een goede ondernemer zijn. Je bent niet 40 uur, maar 365 dagen per jaar ondernemer. Naast het klussen hield ik het een en ander bij zoals gewerkte uren en de globale omzet. Als ik aan het eind van het jaar winst draaide en minimaal 1664 werkuren weg kon schrijven, was het een goed jaar en kon ik met een gerust hart op vakantie. Sowieso zorgde ik ervoor dat ik in de laatste week voor de vakantie geen grote klussen had. Als dan iets fout ging kon ik het snel oplossen.” Olga verzuchtte tussendoor: ,,Hij was dan wel ‘s avonds thuis, maar druk met de administratie.” Waarop Frank aanvulde: ,,Twee tot drie avonden in de week bezocht ik klanten om te overleggen en bekijken wat voor klus zij hadden.”

PENSIOEN En zo was daar zijn pensioen. ,,Het is raar”, zei Frank. ,,Ik werkte 50 jaar en ineens hoeft het niet meer. De dagelijkse routine is weg.” Frank was een aannemer die niet voor 08.30 uur aan zijn werk begon. ,,Ik had niet alleen met klanten, maar ook met hun buren te maken. In mijn ogen was een werkdag van 08.00-17.00 uur vriendelijker voor alle betrokkenen, waarbij ik me er van bewust was dat ik de privacy van klanten verstoorde. Dat wilde ik niet te vroeg doen. Ik gunde hen hun ochtend routine. In de bouw beginnen bouwvakkers over het algemeen om 07.15 uur, maken direct een hoop herrie om wat later op de ochtend rustiger werk te doen. Op nieuwbouwterreinen kan dat gemakkelijk, maar bij mensen thuis is dat indringender.”

KLUSHUIS Frank is echter nog niet klaar. ,,Ik heb nog één grote klus. We kochten een twee-onder-een-kap oude klusboerderij in Kerkenveld, Drenthe. Het dak is al vernieuwd en boven worden leidingen gelegd. We creëren er twee slaapkamers, een kantoorruimte en er komen een nieuwe badkamer en douchetoilet. Beneden vernieuwden we al de pui; worden centrale verwarming, mechanische ventilatie en vloerverwarming aangelegd en de keuken, bijkeuken en toilet worden vernieuwd.” Het paar hoopt eind van dit jaar het huis klaar te hebben. Tot de bovenverdieping klaar is slapen zij in hun caravan in de tuin. Als binnen het werk is gedaan, volgt het werk buitenshuis. ,,Als dat klaar is zijn we een jaar verder en lopen op de golfbaan”, lachte Olga. Ze verheugen zich daarnaast op fietsen, wandelen en skiën.

AFLSUITER Met dit alles sluit het paar een periode in Houten af. ,,We waren gek op Houten, maar ontvluchten ook de hectiek van het groeiende Houten. Daar werden meer fietsen gestolen dan toen we in Amsterdam woonden. Men rijdt er hard door de straten. We hebben behoefte aan rust en wonen in Drenthe op een goede afstand van een van onze kinderen”, zei Olga. Volgens haar was Frank een gewaardeerde klusser die altijd op tijd kwam en zijn afspraken nakwam. Hij ruimde altijd alles netjes op en dacht mee met de klanten. ,,Frank zal dat nooit van zichzelf zeggen”, zei ze. ,,Al die dank is niet nodig, ik gun het anderen”, sloot Frank aan. Nederigheid siert hem. ,,Ik bedank alle 1000 klanten voor het vertrouwen in mij. Het spijt me dat ik geen opvolger kan aanwijzen. Ik dank de krant voor het plaatsen van vele advertenties, waarbij vooral het contact met Betsy Breedijk van grote waarde was. Ik waardeerde het allemaal.”