Gedicht
Knotwilgenpaar
5 maart 2021 om 15:00 OverigElke dag kom ik ze tegen
in een Houtens plantsoen
tijdens het corona ommetje
we groeten elkaar beleefd
in stilte aan de waterkant.
Stil? In de lente stroomt het sap
zij spreidt haar armen verleidelijk
wachtend tot hij eindelijk komt
hij wijkt stram naar achteren
knoestenkop vol verlegenheid
kijkt weg in de lucht of vlucht
naar z’n spiegelbeeld in het water
of is hij tot in z’n tenen verstijfd
omdat een wandelaar hem heeft
betrapt in een woeste paringsdans?
Elke dag ontdek ik iets
bijzonders in mijn buurt
van het knotwilgenleven
begrijp ik nog altijd niets.
Henk Gilhuis
