Pim Burger vindt leven in de bijstand zwaar

HOUTEN Geen uitkering is volgens hem zo zwaar als de bijstand. ,,Ik ben er afhankelijk van, terwijl het voelt alsof ik gevangen zit. Ik wil meer doen, maar dat heeft onherroepelijk consequenties”, zegt de 57-jarige Pim Burger. Volgens hem zijn de helft van de mensen die gebruik maken van de bijstandsuitkering arbeidsongeschikt. Liever zouden ze werken voor hun inkomen, net als hijzelf. Hij roept op om de mensen achter de bijstand te leren kennen, in plaats van hen af te serveren als lui. 

door Irene van Valen

Burger had een bedrijf in de automatisering toen hij te maken kreeg met nierfalen. Tegelijkertijd ging zijn grootste klant failliet. ,,Die combinatie betekende het einde van mijn bedrijf. Na een half jaar in de BBZ, een speciale uitkering voor ondernemers, kwam ik in de bijstand terecht. Dat is in mijn ogen geen gewone uitkering, want je mag bijverdienen. Echter het plafond is zeer laag. Sterker nog: zelfs zonder geld te verdienen kun je in de problemen komen. Stel dat ik onbetaald werd doe, dan kan het betekenen dat de sociale dienst het toch ziet als werk en houdt daarom geld in op mijn uitkering.” 

REGELS De regels rondom bijverdienen en de participatiewet ervaart Burger als ingewikkeld, onder andere omdat de teksten moeilijk zijn. Dat moet eenvoudiger kunnen. Daarnaast deelt de gemeente de regels rondom de bijstand niet online. Hierbij wil Pim duidelijk stellen dat hij het systeem niet in orde vindt. Wel voelde hij zich vaak gehoord en begrepen door mensen van de sociale dienst. Zij kunnen echter niets veranderen aan de regels.

ONMACHT In Burgers ogen wordt iedereen gelijk behandeld. ,,Terwijl het beter is ieders situatie afzonderlijk te bekijken. Eigen initiatieven worden snel afgetroefd, waardoor het voelt alsof ik gevangen ben in het systeem. Ik kan echter niet anders door ziekte.” Pim is autistisch en heeft sinds zijn achttiende last van dwanggedachten. Toch ging hij studeren en startte een eigen zaak. Tot door nierfalen een niertransplantatie nodig was. Sindsdien ging zijn gezondheid snel achteruit. Hij slikt nu veel medicatie, werd depressief, kreeg last van slapeloosheid en is suikerpatiënt. Sinds kort heeft hij last van pijnlijke gewrichten, lage bloeddruk en zuurstoftekort. Alles bij elkaar is angst het centrale thema in Bergers leven. Hij is bang voor Covid-19, nieuwe nierproblemen of andere ziekten en de sociale dienst. Waar anderen kunnen leven van de bijstand, is dat voor Burger onmogelijk. Door ziekte maakt hij extra kosten. Supplementen die hij gebruikt worden niet vergoed. Hij kan niet koken en is afhankelijk van diepvriesmaaltijden. Hij heeft het voortdurend koud, waardoor hij extra stookkosten maakt en kan niet meer ver fietsen wat hem afhankelijk maakt van openbaar vervoer.

EIGENWAARDE ,,Wat mij betreft mag er een uitkering komen voor mensen die buiten eigen schuld om arbeidsongeschikt zijn. Een uitkering die helpend is voor mensen die er gebruik van maken, terwijl de bijstand als straf voelt. Werken moet volgens hem een mogelijkheid worden in de bijstand, met behoud van een percentage van het loon. ,,Daarmee houden mensen eigenwaarde in plaats van machteloosheid te voelen.” Wat slecht is voor de eigenwaarde van bijstandsgerechtigden zijn de oordelen van anderen die onder andere online te vinden zijn. ,,Weggezet worden als lui, doet werkelijk pijn. Men oordeelt snel over anderen en ik doe dat ook. Het is echter beter te kijken achter de buitenkant. Laat je verbazen van wat je hoort en ziet. In plaats van blind te disliken of oordelen. In de ontmoeting met de ander, ontstaat begrip. Dat maakt ons rijk en is goed voor ieder van ons.”

VRIJWILLIGER Pim zou graag mensen willen helpen in de automatisering en de schakel zijn tussen een programmeur en de gebruiker. ,,Dat vond ik altijd al mooi en dankbaar werk. Zoals ik graag werk aan computers.” Hij kan het echter niet door ziekte en psychische problemen en bijwerkingen van medicatie, zoals vergeetachtigheid en concentratieproblemen. Daarbij is zijn energie niveau zeer laag. ,,Door de dag komen is voor mij een fulltime baan. Ik heb wekelijks minimaal 7 afspraken met artsen en psychologische hulp.” Pim kijkt uit naar zijn tweede vaccinatie tegen corona. Dan kan hij weer boodschappen doen en komt weer onder de mensen. Hij wandelt graag in de avond, omdat het dan rustiger is op straat en geniet van het groene karakter van Houten. ,,Ik hoop ooit uit dit dal te komen, mezelf nuttig te kunnen maken en vrijwilligerswerk te kunnen doen. Maar meer nog wil ik er zijn voor mijn vriendin, zoals zij er voor mij is. Zij is onder andere chronisch vermoeid.” Pim is alleenstaand, maar weet zich gesteund en geliefd door deze goede vriendin die hij veertien jaar geleden via internet ontmoette. Hij ontmoette haar regelmatig. Nadat zij trouwde, verhuisde ze naar de kop van Noord Holland, daarom verloopt het contact nu via beeldbellen. Over dit contact met deze vriendin zegt Pim: ,,Daar kan geen psycholoog of psychiater tegenop.”