Kettinggesprek: ,,Wij zijn hetzelfde"

HOUTEN De 19-jarige Benne Kasteleijn is momenteel in Svishtov, Bulgarije. Hij maakt daar contact met mensen en deelt zijn optimisme. Het land heeft hem veranderd, hoe komt hij binnenkort terug?

door Irene van Valen

In plaats van studeren, koos je voor acht maanden Bulgarije, waarom?

Vorig jaar slaagde ik voor het Havo en besloot ik een tussenjaar te nemen om te reizen of vrijwilligerswerk te doen. Ik kende Bulgarije al. Ik draaide in 2017 een paar dagen mee tijdens een Alpha-conferentie en na een leiderschapscursus nam ik in 2018 deel aan een zomerkamp. Ik genoot toen van de gesprekken, diensten en buitenactiviteiten. Ik vond het tof om in een voormalig Sovjetland te zijn. Daarna hield ik contact met een vriend. Zijn vader is pastor. Hij bood me een appartement aan bij de kerk, waarna ik besloot daar vrijwilligerswerk te doen. Ik zet me in voor Alpha en kinder- en jongerenwerk. Met Alpha-cursussen kijken we naar het doel van het leven vanuit christelijk perspectief. Centraal daarin staan ontmoeting en vriendschap.

Spreek je Bulgaars?

Ik spreek voldoende Bulgaars om me te redden, maar onvoldoende voor het werk dat ik doe. Waar nodig word ik vertaald. Veel jongeren spreken goed Engels. Ik ben betrokken bij Alpha-cursussen voor tieners en leid de internationale studentengroep. Die ontstond doordat ik in het café studenten uit Egypte, Syrië, Sudan, Azerbeidzjaan, Oekraïne, Turkije en Rusland ontmoette. De gesprekken met moslims zijn heel interessant. Wat mij persoonlijk verrast, is hoe gemakkelijk vriendschappen tot stand komen. Cultuurverschillen vallen volledig weg. Wij verschillen niet veel van elkaar. We hebben dezelfde zorgen, vragen en bezigheden.

Eind februari kom je terug, wat dan?

Ik ben van plan te gaan werken. In de zomervakantie ga ik terug naar Bulgarije en daarna start ik de opleiding European Studies in Den Haag. Na het eerste jaar bekijk ik of ik doorstroom naar de universiteit. Na die opleiding start ik misschien iets op waarbij ik voor en met mensen werk om samen de wereld beter te maken.

Verschillen Nederland en Bulgarije veel van elkaar?

Nederland is mijn thuis, ik ken de mensen, natuur en cultuur. Bulgarije is een voormalig Sovjet-land. Dat heeft iets met de bevolking gedaan. Ze lijken minder vrolijk en pessimistischer dan Nederlanders. Er is veel armoede, waardoor mensen minder hoop hebben op een beter leven. Ik voel met hen mee en wil iets doen. Al laat ik maar door een glimlach zien dat ik hen zie en door interesse te tonen, bied ik hoop. Ik zie een nieuwe generatie opstaan die een einde wil maken aan corruptie en onrecht. Zij willen een beter land. Ik geloof dat zij de eerst stappen kunnen zetten om dat voor elkaar te krijgen.

Kris vraagt welke goede dingen uit Houten je in kan zetten in Bulgarije en andersom?

Mensen bestempelen mij als positief en opgewekt. Ik ben een optimist en kies ervoor het goede te zien. Dat gebruik ik in Bulgarije om mensen aan te moedigen. Andersom zie ik dat Bulgaarse jongeren spontaner zijn in het avontuur opzoeken. Ze gaan 's nachts hiken, een berg beklimmen, op kamp of buiten slapen. Die vrijheid vind ik mooi. Ik neem die spontaniteit en het avonturisme vanuit Bulgarije mee naar Nederland. Misschien zelfs met een knipoog naar de regels. Ik ben bereid meer het avontuur op te zoeken.

Verheug jij je erop om terug te zijn in Nederland?

Dat is dubbel. Ik wil heel graag mijn familie weer zien en afspreken met vrienden. Ik mis het om gewoonweg op de fiets te springen en ergens naartoe te gaan. Hier doe ik veel leuke dingen. Dat laat ik achter. Wat ik opstartte, moet ik loslaten, maar het werk is niet klaar. Ik ben gaan houden van de mensen en het land. Misschien kan iemand anders erheen gaan. Er is veel te doen.

Wie wil jij over twee weken terugzien in het kettinggesprek en wat is je vraag?

Je mag aan mijn vader Ton Kasteleijn, coach, loopbaanbegeleider en HR-adviseur, vragen welk advies hij voor Houtenaren heeft om in hun omgeving verandering te kunnen brengen.