Wethouder Kees van Dalen feliciteerde Wim en Adriana van Ommeren - Boers met hun diamanten huwelijk
Wethouder Kees van Dalen feliciteerde Wim en Adriana van Ommeren - Boers met hun diamanten huwelijk Irene van Valen

We hebben nooit armoede gekend

1 oktober 2019 om 11:40 Mensen

HOUTEN Wim van Ommeren en Adriana Boers trouwden op 29 september 1959. Hij was tweeëntwintig, zij twintig, Vier jaar eerder ontmoetten zij elkaar in een kroeg in de Rivierenwijk in Utrecht. De vader van een vriend was café-eigenaar. ,,Eigenlijk is het niet meer dan logisch dat we ons zestigjarig huwelijk hier bij Café Eddie's vieren, we voelen ons thuis in cafés", merkt Adriana op.

door Irene van Valen

RIJKDOM Wim en Adriana woonden de eerste jaren op verschillende plekken in Utrecht. Ze woonden er met plezier tot een hoge flat in Kanaleneiland, waar zij tegenaan keken, verpauperde. Hun drie dochters vonden ondertussen alle drie hun plek in Houten. Daarmee had het echtpaar voldoende reden om in 1995 de dochters te volgen. Zij pakten de boel in en verhuisden naar Houten. ,,Dicht bij de kinderen is toch het best", zegt Adriana trots. ,,Kinderen zijn de grootste rijkdom. We hebben naast onze drie meiden, vijf kleinkinderen en vijf achterkleinkinderen. De zesde is op komst. Niet iedereen kan dat zeggen."

WOONGENOT Het paar heeft jarenlang en met veel plezier in de Campen gewoond. ,,Nu wonen we twee jaar in de Zonnehout boven een basisschool", vertelt Adriana, waarop Wethouder van Dalen opmerkt dat het dan misschien wel wat onrustige kan zijn, zo boven de school. Adriana reageert verrast: ,,Integendeel, we vinden het juist erg als de schoolvakanties beginnen, dan wordt het zo stil. Dat leven op het schoolplein bevalt ons juist."

WERK Als echtpaar waren de van Ommerens zeer actief op de markt. Zij stonden ruim 40 jaar op de markten van Bussum, Naarden, Hilversum en Utrecht. Zij verkochten groente en fruit. Sterker nog, ondanks zijn 82 jaar, werkt Wim nog steeds elke zaterdag op de markt in Naarden en drie halve dagen bij de groothandel. ,,Op zaterdag vertrek ik om 04.00 uur en komt vervolgens 17.00 uur thuis. Stilzitten kan ik niet. Ik ben niet van de smartphone, urenlang televisie kijken of puzzelen. Ik blijf liever bezig." Terwijl Wim werkt houdt Adriana zich bezig met het huishouden. ,,Dat gaat niet meer zo snel als vroeger, maar ik blijf het doen."

VRIJE TIJD ,,We hadden als marktkooplui weinig vrije tijd, want we maakten lange dagen en waren 's avonds moe. Tijd voor hobby's hadden we eigenlijk niet. Vroeger biljartte ik en werd op mijn zestiende Nederlands kampioen. Ik bleef daarna jarenlang biljarten. Nu kaarten we nog elke zondag in Odijk." De oudste kleinzoon van het paar, Stefan Bliekendaal, bleef acht jaar lang het enige kleinkind. ,,Dat ervaar ik als heel speciaal. Ik voel daardoor een speciale band met mijn opa en oma. Het zijn lieve grootouders. Ze leerden me onder andere hard te werken en mijn doelen na te streven."

IEDERS PLEK In hun relatie blijkt Wim de rustige in huis. ,,Hij vindt alles wel best, maakt van weinig een probleem en zal nooit ruzies veroorzaken. Volgens mij is dat niet persé goed." Wim merkt op dat hij er geen last van heeft, waarom je druk maken? "Ik ben de drukke, de prater en ik maak me meer zorgen", vertelt Adriana. Terwijl ze praat bewegen haar armen mee. Op de vraag hoe het paar terugkijkt op hun huwelijk, lacht Wim: ,,Laat me daar niet over beginnen", waarop Adriana reageert: ,,Alsof we zo'n slecht huwelijk hebben. Het was hard werken, maar we hadden het goed. We kenden geen armoede."

VAKANTIE Het gezin vond rust op de camping. Zij hadden veertig jaar lang een stacaravan op een camping in Zeist. Toen die gesloten werd, vertrokken zij. ,,Als dat niet was gebeurd, hadden we daar vast en zeker nu nog een plek", vertelt Wim. ,,We rijden beide nog auto, we hadden er gewoon naartoe kunnen rijden." ,,Vergeet de Canarische Eilanden niet", vult Adriana aan. Twee keer per jaar vlogen zij daar heen. Eens in het jaar gingen zij als gezin en in de wintermaanden waren ze er te vinden met collega's en vrienden. De dagen vulden zich met zwemmen, luieren op de kant, lopen naar zee, een borrel om vijf uur en na zeven uur omkleden en lekker eten. ,,We gaan binnenkort weer naar de Canarische Eilanden. Zolang het kan blijven we dat doen." Het is de beloning voor een leven lang werken.

advertentie
advertentie