Kettinggesprek: Jullie zijn overal

HOUTEN ,,Jullie staan vóór vrijheid van meningsuiting, maar tasten dat aan door iemand die de politie beledigt te arresteren. Ik verbaas me over de lange wachtlijsten in de zorg en de bureaucratie in dit land." Hopelijk noemt Jeff Freeman snel wat goede dingen over ons land, anders mag hij wat mij betreft rechtsomkeert maken naar Amerika.

Irene van Valen

Christel vraagt wat iemand als jij in Nederland doet? Ze vindt je meer passen in Californië Ik hou van Nederlanders. Jullie zijn praktisch en direct in de omgang met elkaar. Voordat ik hier woonde, bezocht ik Nederland zo'n vier keer. Bij mijn eerste bezoek wist ik dat ik hier wilde wonen. Amerikanen en de politiek staan me niet aan. Als ze het daar niet met elkaar eens zijn, kunnen ze elkaar werkelijk naar het leven staan. Terwijl hier mensen met totaal verschillende meningen grote vrienden kunnen zijn. Veel Amerikanen weten trouwens niet dat Holland en the Netherlands hetzelfde zijn en denken dat Amsterdam een land is.

Wat vind je verder van Nederland? Het is een schoon land. Rij de grens over en je ziet direct het verschil. Alles draait hier om fietsen. Overal zie je rekken en fietsen staan. Jullie fietsstroken en wandelpaden zijn vaak afgebakend. Ik leerde wel goed op te letten, nadat ik drie keer ben aangereden door fietsers. Jullie komen van alle kanten, jullie zijn overal, daardoor ben ik banger voor fietsverkeer dan autoverkeer. Voor jullie is de fiets een vervoersmiddel, waar we hem in Amerika alleen recreatief gebruiken. Wel leren we daar jong fietsen, maar veilig is het er niet. Jullie hebben goede burgerrechten en ik zie weinig daklozen. Ik kom uit Philadelphia, een grote en drukke stad aan de oostkust van de USA. Toch kennen mensen elkaar wel, maar er zijn veel daklozen. Ik gaf ze soms eten, nam iemand mee naar de winkel of maakte een praatje. Ik kies voor menselijke contact en houd voor ogen dat je nooit weet hoe iemand zo terecht is gekomen.

Van de grote stad naar Schalkwijk klinkt onlogisch. Waarom die keus? Ik vind Utrecht een prachtige stad, maar wilde buiten wonen. Ik hou van natuur, fiets graag over de Lekdijk en geniet van de ondergaande zon achter de Sint-Michaëlkerk vanaf een bankje vlakbij het Verdronken Bos. Ik woon hier sinds een half jaar, heb werk en moet binnen twee jaar inburgeren.

Wat voor werk en welke hobby's heb je? Als technische computer guy heb ik verschillende bedrijfjes in Amerika en start er één in Nederland. Dat doe ik samen met mijn huisgenoten Jör en Luuk. We ontwerpen elektronische prototypen (chips) om apparaten te laten doen wat mensen willen. Daarnaast hou ik me bezig met artificial intellegence, waarbij ik aan de hand van wiskundige codes (algoritmes) onder andere gezichts- en stemherkenning mogelijk maak op apparaten. Mijn hobby is kalligraferen. Als kind wenste ik een vulpen, maar dat mocht niet van mijn moeder. Mijn handschrift is zo slecht dat ik lange tijd geloofde niet eens netjes te kunnen schrijven. Tot ik een paar jaar geleden een 117 jaar oude vulpen en nog later een kalligrafeerpen kocht. Nu oefen ik en geloof dat ik netjes kan leren schrijven.

Was je al jong zo technisch? Al vanaf mijn vijftiende wist ik veel van computertechniek. Dat werd opgemerkt door grote bladen en radiozenders. Ik maakte een periode van beroemd-zijn mee. Tot ik door had dat men alle aandacht op mij vestigde en niet op mijn kunnen. Dat irriteerde me. Daarom stopte ik met zulke interviews. Nog steeds word ik gevraagd, maar alleen wanneer het om mijn werk gaat, werk ik mee. Dit interview is mijn eerste persoonlijke, het is heel anders en leuk.

Wie wil jij voor zijn persoonlijke verhaal over twee weken in de krant terug zien en welke vraag heb je? Ik ken niet veel mensen, maar je mag mijn huisgenoot Jör Bartels interviewen. Hij is geïnteresseerd in biologie. Ik wil graag weten wat zijn favoriete levende organisme is.