Houten Toen: De voetbalhelden van Houten

HOUTEN Ruim tien jaar lang voetbalde Joop de Klein in het eerste elftal van Houten. Wanneer hij in het dorp kwam hoorde hij bij de lokale helden. Andersom kreeg hij het ook te horen wanneer er verloren was.

Frank Magdelyns

De Klein kwam in 1960 op 'de voetbal'. ,,We speelden op een terrein aan de Loerikseweg vlakbij de spoorlijn. Er waren drie elftallen; twee volwassen teams en één juniorteam. Ik begon in het juniorenteam op zaterdag. Maar als er gebrek was aan spelers in het 1e elftal op zondag, dan werd ik uitgekozen. Ik kon aardig spelen", zegt De Klein.

Hij herinnert zich de kleedkamer nog goed. ,,Deze is door de mensen zelf gebouwd. Door de leden, hun vaders en bedrijven. Ook bedrijven sponsorden ons." Voordat er kon worden gespeeld moesten eerst de schapen van het veld naar hun hok worden gedreven. Vervolgens werden de ergste keutels verzameld, zodat het veld bespeelbaar was. In tegenstelling tot de eerdere weilanden waarop in Houten werd gevoetbald, was dit veld geëgaliseerd. Het veld had ook drie lichtmasten, zodat er verlichting op het veld was. De stroom werd bij een naast gelegen huis gehaald. ,,We trainden tot 9 uur 's avonds. Maar als we om half 10 nog bezig waren en de vrouw die daar woonde naar bed wilde, gooide ze de stekker uit het raam. We liepen dan ineens in het donker. De volgende dag moesten we de bal zoeken en het snoer oprollen."

Het eerste team waarin De Klein na een paar jaar een vaste plek had, speelde op zondag. Voor de uitwedstrijden naar Schalkwijk, Werkhoven, Utrecht, Kamerik, Benschop en Cabauw wordt de fiets gepakt. ,,Dat was soms twee uur fietsen, maar dat waren we wel gewend. In Bunnik en Cothen kwamen we niet, die speelden in een hogere klasse." De Klein is middenvelder. ,,We stonden met 5 man in de spits. Dat deed ieder elftal in die tijd. Het leverde flinke uitslagen op. Je moet dan denken dat er per wedstrijd zo'n vijf doelpunten aan beide kanten vielen", zegt De Klein. ,,Meestal eindigden we in de middenmoot."

VELDSLAGEN MET SCHALKWIJK Twee keer in het seizoen speelt Houten tegen Schalkwijk. ,,Dat waren hele veldslagen. De spanning was altijd te snijden, maar het waren meestal alleen woorden. De ploegen van Schalkwijk en Houten waren in evenwicht, maar het waren altijd rare uitslagen; 8-0 ofzo. Als het fout ging, dan ging alles fout. De Schalkwijkers waren fanatieker. Het konden soms heethoofden zijn en dan sloeg de vlam in de pan. Er was altijd wat. Nee het had niet de schoonheidsprijs. Ik scoorde een keer tegen Schalkwijk en ik ben later na de voetbal niet naar mijn vriendin in Schalkwijk gegaan. Ik speelde tegen een aantal broers van haar en de sfeer was dan thuis niet geweldig."

Schalkwijk had een klein veld volgens De Klein. ,,Geen idee waarom, maar het was een goedgekeurd veld. Als je op de middenstip stond kon je al scoren. Als je te hard liep, kon je zomaar een sloot inlopen. De bal lag daar regelmatig tussen de koeien. In Houten hadden we in de kleedkamer een paar kranen. In Schalkwijk had je een sloot om je te wassen. Als er een wedstrijd was geweest met overtredingen, dan moest je uit de buurt van de sloot blijven. Anders werd je door de Schalkwijkers in de sloot gegooid."

SUPPORTERS Een thuiswedstrijd van het eerste elftal trok zo'n 100 kijkers. ,,Wij werden ook opgehitst. Het was dikke onzin. Soms ging een vader, ook mijn vader, het veld in om er zich mee te bemoeien. Toen ik een keer behoorlijk werd getackeld kwam mijn vader het veld op en wilde hij de speler van de tegenpartij met zijn klomp een klap verkopen." 

In het dorp leeft het voetbal in de jaren 60 enorm. Bij sigarenboer Van Rossum op De Brink hangt elke week de opstelling voor komende zondag in de etalage. ,,Mensen gingen dan discussiëren of de opstelling die de elftalcommissie had gemaakt wel goed was. De supporters hadden altijd commentaar. Als ik in het dorp was werd ik ook aangesproken. Je kreeg dan te horen wat je goed of fout had gedaan. De beste stuurlui staan aan wal." Groot feest is het op 2 mei 1966 toen SV Houten kampioen werd. Houten promoveerde naar de 2^e klasse van de onderbond. Dit werd 's avonds uitbundig gevierd in het dorp.      

,,De meesten van mijn team waren voor Feyenoord. Ik was zelf voor Ajax. Nee niemand was voor DOS of een andere Utrechtse club.", zegt De Klein. Johan Neeskens die bij Ajax op dezelfde positie als De Klein speelde, wordt later zijn favoriete voetballer. Rond 1970 krijgt hij last van zijn meniscus en volgt een operatie. ,,Ik was te fanatiek op het veld. Ik kon wel tegen mijn verlies, maar als ik ga dan wil ik winnen. Na de operatie ging ik naar het veteranenelftal. Ik wilde wel, maar mijn been kon niet meer."

GESCHIEDENIS SV HOUTEN

1933 Oprichting RKHVV
Een aantal medewerkers van de Maalderij richten met toestemming van de pastor een katholieke voetbalvereniging op. Er wordt gespeeld op een weiland aan de Vlierweg bij de algemene begraafplaats. Het terrein is golvend en door de week in gebruik door koeien. Een mobiel houten hok is kleedkamer. Wassen gebeurde in de sloot of in de drinkbak van de koeien.

1941 RKHVV wordt RKVV Houten
De Utrechtse voetbalbond is nu een onderbond van de KNVB geworden. RKHVV verandert haar naam in RKVV Houten. Na een tweede locatie aan de Vlierweg is nu een derde weiland aan de Veerwagenweg in gebruik.

1949 Egaal voetbalveld
Na een vierde weiland aan wederom de Vlierweg wordt een nieuw vijfde terrein geëgaliseerd aan de Loerikseweg. Er komt een kleedlokaal met water en een veld met verlichting. Vanaf 1962 wordt de naam SV Houten ingevoerd.

1968 Sportpark De Flier
Er wordt een sportpark geopend bij de wijk De Lobben met meerdere velden. Vanaf 1971 is er een dameselftal.

1982 Sportpark Oud Wulven
Vrijwel tegelijk met de promotie naar de 4^e klasse van de KNVB, wordt het sportpark Oud Wulven in gebruik genomen. Het is de 7^e locatie van SV Houten.