Firma Dochters en Zonen een terechte aanklacht?

HOUTEN Theaterdirecteur Arjen Berendse heette de gasten welkom bij het betreden van zijn theater Aan de Slinger en wees hen de weg naar de kleine zaal. Hier werd op 2 juli om 19.00 uur de première van de film Firma Dochters en Zonen getoond. Op deze première-avond stonden twee voorstellingen met ieder 30 gasten gepland.

door Irene van Valen

De filmregisseur merkte voorafgaand aan de film op dat alle betrokken jongeren van mening waren dat de theatervoorstelling waar zij zo hard aan hadden gewerkt, maar door corona niet gespeeld kon worden, niet op de plank mocht blijven liggen. De urgentie van het verhaal was daar te groot voor. Het resultaat werd een film die in één dag werd opgenomen. Toen de jongeren zelf het eindresultaat zagen waren zij enthousiast. Nu was het de beurt aan het publiek om de film te zien.

DUURZAAMHEID Twee van de gasten waren burgemeester Gilbert Isabella en Wethouder Hilde de Groot. De Groot kreeg ter inleiding het woord. Ze zei blij te zijn weer het theater, nog wel zonder mondkapje, te mogen bezoeken. Ze had er zin in en zei: ,,Ik word hier vrolijk van. Ik ben wethouder van duurzaamheid en combineer dat nu met cultuur. Beide raken ons in het leven. Duurzaamheid is een breed begrip en omvat onder andere energie, klimaat en circulaire economie. De rode draad daarin is dat het initiatief om er iets van te maken bij ons ligt. We hebben één aarde en geen plan B, zoals ze zeggen bij een andere politieke partij. Ik vind het leuk om te zien dat nieuw talent opstaat om dit onderwerp te delen.”

FILM De film startte. Daarbij zagen we jongeren op indringende wijze een aanklacht indienen tegen hun ouders. Firma Dochters en Zonen wil de macht overnemen, omdat het volgens hen niet goed gaat. Het lijkt er op dat er niets gebeurt om hun toekomst te redden. Zij vragen ouders hun verantwoordelijkheid te nemen en te gaan staan voor radicale verandering. Ze sluiten een overeenkomst waardoor zij durven geloven in een betere toekomst. Wat nodig is, is dat ouders de dochters en zonen in de ogen durven kijken.

OPROEP Na afloop zei Isabella: ,,Mooi om te zien dat onze jeugd zich verdiept in belangrijke kwesties als klimaatverandering, duurzaamheid en een duurzame toekomst. De beelden aan het begin van de film zijn treffend. Of je het nu wilt zien of niet. De oproep van Firma Dochters en Zonen is klip en klaar. Ouders u heeft een contract voor de toekomst van uw kinderen. Daar kunt u niet onderuit en daar heeft u zorg voor te dragen. Ik vind het een mooie oproep. Wat fantastisch om te zien met hoeveel plezier er aan deze film is gewerkt. Goed gedaan!!”

AANKLACHT De Groot reageerde met een ,,Pfoe, wat een beklemmende en confronterende film. Goed gedaan door de jongeren. Zij zetten hun aanklacht in speelvorm heel goed neer. Gelukkig zien we al langer de aandacht voor dit onderwerp, de aarde en hoe die te behouden, groeien. We beseffen allemaal dat verandering nodig is.” De Groot legde terzijde uit dat zij verrast is door de zienswijze van jongeren waarmee zij de laatste tijd in gesprek was. Zij begrijpen niet dat het bij windturbines gaat om het uiterlijk in plaats van de toekomst. 

,,Ik ben benieuwd of de jongeren de boodschap van deze film doortrekken in hun eigen leven of dat het afvlakt wanneer zij zelf 40 jaar oud zijn. Ieder kiest wat hij wil doen voor de wereld. Neem elkaar daarin niet de maat, want dan staan mensen uiteindelijk tegenover elkaar. Beter is elkaar mee te nemen. De wereld veranderen doen we het best samen. Samen met de regering, want die kan regels maken en zaken opleggen, met gemeenten in contact met hun inwoners en mensen in het algemeen.” 

De Groot benoemde het idee om de film in de gemeenteraad te laten zien en te gebruiken bij lokale initiatieven. In haar ogen kan het gebruikt worden bij maatschappijleer met de vraag: is deze film een terechte aanklacht? Het lijkt er op dat de film niet op de plank thuis hoort.